Makale özeti ve diğer detaylar.
Osmanlı döneminde miri arazi düzeni ve bu düzen etraflı tarım politikaları devletin temelini oluşturmuştur. Cumhuriyetin ilk yıllarında sanayinin fazla gelişmemiş ve kurumsallaşmamış olması Türkiye’de tarımın önemini bir kat daha arttırmıştır. 1950’li yıllara kadar tarım, nüfusu besleyen en önemli unsur, zenginlik, iş kaynağı, iç ve dış ticaretin omurgası konumundadır. Bu çalışmada Türk ve dünya tarihi açısından olağanüstü bir dönem olan İkinci Dünya Savaşı yıllarında Türkiye’de uygulanan tarım politikaları ele alınmaya çalışılmıştır. Savaş yıllarında, savaş ekonomisi koşulları altında devletçe yapılan katı ve sert ekonomik müdahaleleri dönemin şartları ışığında değerlendirmek yerinde bir davranış olacaktır.
The foundation of the Ottoman Empire had bee depended on the “Miri” Land Organization and the policies centered in this organizational structure. As Development of industry and institutionalization in the first years of The Republic hadn’t been considerably enough, the importance of agriculture increased more. Agriculture had been the most important factor for feeding the people, indicating the welfare, employment creation, and export and import activities until 1950’s. In this study, agriculture policies applied in turkey are examined for the years of second world war, remarkably important in terms of world and Turkish history. Harsh and solid economic interventions applied by the government should be interpreted considering the terms of the war.