David Hume’un ahlakta akılcılık karşıtı eğilimleri kitaplarında hayvan zihnine ve doğasına değindiği bölümlerde de yer almaktadır. Hume’un hayvan zihni ve doğası hakkındaki görüşleri yorumcuları tarafından ayrıntılı bir şekilde yeterince incelenmemiştir. Hume’un hayvan zihni konusundaki gözlemlerinin yetersizliği ve kıyaslarının zayıf olması yorumcuların ilgisizliğinde etkendir. Hume’un ahlak anlayışı hayvan zihni doğrultusunda tartışılacaktır. Böylelikle Hume’un aklın egemenliği ve tabiatçılık konularındaki etkinliği de anlaşılacaktır. Hume hayvanları hem zihni açıklarken hem de ahlak teorisinde kullanmaktadır. Bu çalışmada, Hume’un hayvan zihni ve doğasından yola çıkarak kıyaslamalarla ulaştığı ahlakın akılcı çıkarımlardan kaynaklanmadığı iddiasının ikna edicilikten uzak, zayıf kıyaslarla ortaya konduğu gösterilecektir.