2014/1 Makale özeti ve diğer detaylar.
Osmanlı Devleti’nde Divan-ı Harp komisyonları, savaş dönemlerinde veya olağanüstü durumlarda kurulmaktaydı. Konu ile alakalı olarak, I. Dünya Savaşı ve Kurtuluş Savaşı’nda kurulan divan-ı harp komisyon ve mahkemeleri yoğun bir şekilde bilimsel faaliyetlere konu olurken, XIX. yüzyılda kurulan Divan-ı Harp komisyonları yok denilebilecek kadar az sayıda bilimsel çalışmaya konu olmuştur. Bu çalışmada, Rus muhasarası altında bulunan Kars Kalesi’nden firar eden ve firar sırasında esir düşen Osmanlı askerlerinin İstanbul’a geri gönderilmeleri ve bu şekilde esir düşenlerin sorgulamalarını yapmak üzere geçici Divan-ı Harp komisyonunun kuruluşu ve bu komisyondaki firari askerlerin sorgulamaları işlenmiştir. Komisyon’da çeşitli askeri rütbeleri taşıyan yirmi dört askerin sorgulamaları yapılmıştır. Askerlerin sorgulamalarında, firar sebepleri ve nasıl esir düştükleri ile o dönem şartları ayrıntılı bir şekilde tutanaklarda yer almaktadır. Yargılama sonucunda, askerlerin ifadelerinde firar nedeni olarak gösterdikleri açlığın geçerli bir sebep olmadığı kararına varılmış, firari askerlerin her birine beşer sene prangaya vurulma ve askerlikten çıkarılmaları cezası verilmiştir.
In the Ottoman Empire, Court Martial commissions were established in war periods and in states of emergencies. As regards this subject, those martial courts and commissions which were established in the First World War and in the Turkish War of Independence have often been a subject of scientific studies while there are hardly any scientific studies on those which were established in the 19th century. This study examines the return to İstanbul of those Ottoman soldiers who deserted the besieged Castle of Kars and then were captured, establishment of the temporary Court Martial Commission to interrogate them and the interrogation. The Commission interrogated twenty four soldiers of various ranks. The minutes of the interrogations contain details of the reasons of the desertion, how the soldiers were captured and the conditions of the period. After the trial, it was adjudicated that hunger was not just case for the espace that was stated in the soldiers’ statements. Five soldiers were sentenced to be clabbed in irons for five years and they were sentenced to terminate their military service.
Sayı 1