The glory of the conquered: speaking silence of women’s space in susan glaspell’s ‘a jury of her peers’

Throughout the twentieth century women theoreticians and writers have examined the relationship between gender and space and how power mechanisms operate through this relationship. One of the outstanding examples of these writers is Susan Glaspell. Glaspell focuses on how private space enables women, who are deprived of language, to claim a language of their own in her short story ‘A Jury of Her Peers’. In this story, private space turns out to be a text that enables women to communicate. However, this communication is not woven totally of words but of certain signs of female experience. The most prominent sign is the quilt made by Minnie Foster, the murder suspect in the story. The traces that Minnie leaves – consciously or unconsciously – in her household and on the patterns of the quilt enable a dialogue among the female characters, and provide the necessary clues for the two women to solve the mystery of the murder of her husband. Minnie and the other women communicate throughout the story, though Minnie is not present but only mentioned in the story. The medium of this communication is the oblique language of women that men cannot decode. Thus this language is not one that is constructed of words and that serves the operation of the patriarchal order, but a kind of female language.

Space ,

Gender ,

Female Language ,

Yirminci yüzyıl boyunca kadın teorisyen ve yazarlar cinsiyet ve alan arasındaki ilişkiyi incelemiş ve güç mekanizmalarının bu ilişki üzerinden nasıl işlediğini kavramaya çalışmışlardır. Bu yazarların önde gelen örneklerinden bir tanesi Amerikalı yazar Susan Glaspell’dır. Galspell, ‘A Jury of Her Peers’ adlı öyküsünde özel alanın kadınlara nasıl kendilerini ifade etme imkanı sağladığı ve dolayısıyla dilden dışlanmış olan kadınların nasıl özel alan üzerinden yeni bir dil yarattıkları konusuna yer vermiştir. Öyküde özel alan kadınlar arasında bir iletişim sağlayan bir metne dönüşür. Ancak bu metin sözcüklerden oluşan bir dille değil kadın deneyiminin araçları ve ürünleri olan bir takım nesnelerle yazılmıştır. Metin içersinde bu nesnelerin en göze çarpanı cinayetle suçlanan Minnie Foster adlı kadının dikmiş olduğu yorgandır. Minnie’nin yorgan üzerinde bilinçli ya da bilinçsiz olarak bıraktığı izler öyküdeki iki kadın karakterin cinayeti çözmeleri için gerekli olan ipuçlarını sağlar. Minnie ve diğer kadınlar öykü boyunca iletişim halindedirler ancak bu kadınların konuştukları dil erkeklerin duyamadığı sessiz bir dildir. Dolayısıyla söz konusu olan erkek egemen yapıya hizmet eden ve sözcüklerle kurulmuş bir dil değil, erkekler tarafından çözümlenemeyen bir kadın dilidir.

Alan ,

Cinsiyet ,

Kadın Dili ,