Put your hands up! you’re beautiful!

This paper suggests that in modern capitalism, the idea of beauty allows uniqueness as long as it is an ‘acceptable’ exceptionality. In other words, beauty, unlike it would be defined as a Platonic ideal which has a correspondence to one abstract representation, as a form of (mis)recognition is intimately related to the forms of habitus one inhibits and, strives to reproduce. Objectively and subjectively, “aesthetic stances adopted in matters like cosmetics, clothing or home decoration are opportunities to experience or assert one’s position in social space, as a rank to be upheld or a distance to be kept” (Bourdieu, 2002:57). Deriving from this, I suggest that the use of artificial nails stands as a way to maintain one’s “distinction” in a society and, therefore, to produce and reproduce one’s habitus and one’s position in a particular field. This distinction, however, can not be reached without commonness. In other words, following the “social-reproduction” theory of Bourdieu, I look at the ways consumers- actors- ‘fit’ in the dominant culture while their performance differentiates themselves. To this I should add that I do not offer any generalization or any essential value or meaning that is attributed to this practice-the practice of using artificial nails which would lead to reification. Objects, to quote Bourdieu again, “do not impose the self-evidence of a universal, unanimously approved meaning” (Bourdieu, 2002:100). Thus, I strongly emphasize the importance of the context, as a web of particular relationships and associations, since I believe that the knowledge -the discourse- is local. ‘The locale’ constitutes the last part of the paper.

Bourdieu ,

Sociology Of Taste ,

Sociology Of Objects ,

Consumption ,

Distinction ,

Bourdieu ,

Estetik ,

Toplumsal Sınıf ,

Toplumsal Yeniden-Üretme ,

Bu çalışma, modern kapitalizmdeki güzellik anlayışının, “kendine özgürlüklere” ya da “sıradışılıklara”, sadece kabul edilebilirlik sınırları içinde izin verdiğini savunmaktadır Başka bir deyişle, güzellik, Platon’da bulabileceğimiz soyut tek bir temsil olarak acıklanmaz; güzellik tanımı, bir (yanlış) teşhis biçimi olarak, kişinin mesken tuttuğu ve yeniden üretip durduğu habitus’la yakından ilişkilidir. Bourdieu’nun ifade ettiği gibi, estetik zevkler ve duruşlar, kişinin toplumsal konumunu ifade ve tecrübe etmesine olanak sağlar. Bu çalışmada, takma tırnak kullanımı gibi gözardı edilebilecek “fenomenlerin”, kişinin toplumdaki “farklılığını” koruma yolu olarak kullanıldığını, bu sayede de hem habitus’un, hem sosyal konumun yeniden üretildiği savunulmaktadır. Fakat bu soz konusu farklılığa, belli oranda bir “aynilik” yaratılmadan ulaşılamamaktadır. Yine Bourdieu’nun “toplumsal yeniden-üretme” kavramından yola çıkarak, tüketicilerin, eylemleriyle farklılık yaratmaya çalışırken, ayni zamanda nasıl egemen culture uyum sağlamak durumunda kaldıkları gözlemlenmektedir. Altını çizmek gerekir ki, tüm bunların gözlemlenmesi için bir araç olarak seçilen takma tırnak kullanımı ile ilgili olarak herhangi bir genelleştirme ya da özü gereği öngörülen bir değerler veya anlamlar bütünü önerilmiyor. Tam tersine, anlam yaratmada, belli ilişkiler ve biraradalıklar ağı olarak nitelendirebilecek durumlara vurgu yapılmaktadır. Bunun sebebi de, yazarın herşeyden once, bilginin–söylevlerin - yerelligine olan inancıdır. Bu yüzden “the locale” yazının son bölümünü oluşturmaktadır.

Tüketim ,

La Distinction ,

Sosyal Statü ,