Osmanli türkçesindeki cümle bağlaçlarinin tasnifine dair bazi öneriler

Osmanlı Türkçesi cümle bağlama teknikleri bakımından çeşitli imkânlar sunar. Bu imkânlardan birisi de cümlelerin bağlaçlar vasıtasıyla bağlandığı, aslen Türkçe olmayan tekniktir. Cümle bağlamada Türkçenin kendine has aslî yöntemleri olmasına rağmen, bu teknik yabancı dil tesiri ile Türkçeye girmiş ve yaygınlaşmıştır. Osmanlı Türkçesinde büyük yapısal değişikliklere sebebiyet veren dil Farsçadır; bağlaçların büyük kısmı ve bağlaçlarla cümle bağlama tekniği bu dilden alınmıştır. Bağlaçlar bu yazıda, hasıl olan bütün içinde bulundukları yer, hiyerarşik düzenlemeye katkıları, taşıdıkları anlam çeşitleri ve yoğunluğu, menşe ve morfolojik yapı gibi farkı özellikler ve kriterler çerçevesinde bir tasnife tabi tutuluyor.

Osmanlı Türkçesi ,

söz dizimi ,

cümle bağlama ,

In Ottoman Turkish there are various possibilities to connect propositions, i.e. to link sentences or clauses. One of these possibilities is the linking strategy with conjunctions, which is not a genuine Turkish technique. Even if Turkish has its own techniques to link sentences/clauses, that technique became widely accepted through foreign influence. The language, which caused considerable structural changes in Ottoman Turkish is the Persian language. The linking strategy with the conjunctions in Ottoman Turkish is a product of Persian influence. We cannot expect the same usage and functions in both languages, in Persian and in Ottoman Turkish. In this paper the conjunctions are classified according to their positions in the combination, their functions in the hierarchical order of the sentences, the kind and intensity of their meaning, as well as according to etymological and morphological properties.

Ottoman Turkish ,

syntax ,

clause/sentence linking ,