Bu makalede Ahmet Midhat Efendi’nin (1844-1913) Letaif-i Rivayat(1870-1895) külliyatını hayali bir cemiyet olarak nasıl yapılandırdığını anlamak amaçlanmaktadır. Letaif-i Rivayat, türler, söylemler, yazarlık rolleri, kurmacaya dahil edilmiş okurlar / muhataplar, hikâyeler / romanlar ve ciltler toplululuğudur. Ahmet Midhat, gündelik hayatın ve kültürel alanın söylem türlerini dönüştürerek Letaif-i Rivayat’ın bünyesine katmıştır. Bu süreci yalnızca icra etmekle kalmamış aynı zamanda metnin bir izleği haline de getirmiştir. Yazarın bu icrasına ve kendi icrası hakkındaki söylemine bakarak Ahmet Midhat’ın Letaif-i Rivayat’ı kamusal bir alan haline getirişini anlamaya çalışıyorum. Toplumsal cinsiyet ve okuma arasındaki dinamikler ve Bahtin’in yaklaşımıyla Ahmet Midhat’ın pratiği arasındaki yakınlık makalenin diğer önemli veçhelerini oluşturmaktadır.
Özet İngilizce :
This paper aims to undertand how Ahmet Midhat Efendi structured his Letaif-i Rivayat (1870-1895) series as an imaginary society. Letaif-i Rivayat is an ensemble of genres, discourses, authorial roles, fictionalized readers/audiences, stories / novels and volumes. Ahmet Midhat, both incorporated and transformed the discursive genres of everyday life and cultural field into his Letaif-i Rivayat. He had not just performed this process but also thematized it. I try to analyze how Ahmet Mithat turned Letaif-i Rivayat into a public space, focusing on his authorial performance and his discourse on this performance. The dynamics between gender and reading and the proximity between
2013/48 
Sayı 48