Grevsiz toplu pazarlık hakkı ve aidat bağımlılığı kıskacında memur sendikaları

Devlet imkânlarında yaşanan daralma, memurların ayrıcalıklarının azalması, demokratik gelişmeler, işçi hakları gelişirken memurların haklarında ilerleme kaydedilememesi gibi nedenlerle memurlar örgütlenme ihtiyacı hissetmişlerdir. İşçilerin sendikal mücadelesinden beslenen memur sendikacılık hareketi, tüm dünyada geç başlamış, II. Dünya Savaşı'ndan sonra ise hızla yayılmıştır. Ülkemizde uluslararası belgelerle teminat altına alınan memurların sendikal örgütlenmeleri, 1961 Anayasası'nda yer alan örgütlenme hakkına paralel olarak başlamış, 1971'de yasaklanmış, 1982 Anayasasında ise açık bir düzenlemeye yer verilmemiştir. 1986 yılında öğretmenler tarafından Türkiye'nin onayladığı uluslararası belgelere dayanılarak başlatılan memur örgütlenmesi, anayasal ve yasal teminatlara kavuşturulmuş, 12 Eylül 2010 tarihinde yapılan Anayasa değişikliğiyle toplu sözleşme hakkı verilmiş ancak grev hakkı verilmemiştir. Bölünerek zayıflayan memur sendikaları, hükümetle yaptıkları anlaşmalar neticesinde üyelik aidatının bir kısmını devletten alarak devletle aidat bağımlılığı ilişkisine girmiş ve Anayasa Mahkemesi'nin isabetli kararına rağmen aidat ilişkisi tekrar kurulmuştur. Günümüzde memur sendikaları grevsiz toplu sözleşme ve aidat bağımlığı kıskacında mücadele etmektedirler. Memur sendikacılık hareketinin başarıya ulaşmasının en önemli şartı güçlü olmalarıdır. Bu gücün önemli kaynaklarından biri üye sayısı, diğeri güç birliği ve bağımsızlığıdır.

Memur Sendikacılığı ,

Grev Hakkı ,

Aidat ,

4688 Sayılı Kanun ,

Uluslararası Normlar ,

ILO ,

Public servants need to be organized because of these reasons like narrowing of state facilities, decreasing privileges of public servants, improvement of democracy and although labor rights are developing, making no progress in public servants' rights. The unionization movement of public servants, which fed by the unionization struggle of workers, started late all over the world but spread rapidly after the World War II. In our country, unionization of public servants which is guaranteed by international documents started in parallel with the right of unionization in 1961 Constitution; it was banned in 1971 and it was not regulated clearly in 1982 Constitution. Unionization of public servants which was started by teachers based on international documents confirmed by Turkey in 1986, gained legal and constitutional guarantee and rights of collective agreement are given by the constitutional change in 12 September 2010 but right to strike was not given. Trade unions of public servants weakened by fragmentations, began to take part of the union membership fee from state as a result of agreements signed with government so a relationship dependent on membership fee was established with the government. In spite of the prudent decision of Constitutional Court, dependency relation was reestablished. Today, trade unions of public servants are struggling at the grip of dependency of union membership fee and right of collective bargaining without right to strike. The most important condition for the achievement of public servants' unionization movement is to be powerful. One of the most important sources of this power is the number of members and the others are power unity and independency.

Public Servants’ Trade Unions, ,

Collective Bargaining, ,

Strike, ,

Law No. 4688, ,

Union Membership Fee, ,

Constitution, ,

International Norms, ,

ILO. ,