Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışma Çin Halk Cumhuriyeti'nin Asya, Afrika ve Latin Amerika'daki gelişmekte olan ülkelere yönelik dış politikasını analiz etmek için genel bir çerçeve sunacaktır. Burada amacım, kronolojik bir değerlendirme yapmaktan ziyade Çin'in 1949-2009 dönemindeki Üçüncü Dünya politikasındaki değişim ve devamlılıklara işaret etmek. İdeoloji, Mao döneminde (1949-1976) Çin'in Üçüncü Dünya perspektifini şekillendirmekte başat faktör olmuştu. Buna karşın, 1970'lerin sonunda başlayan dışa açılma reformlarından itibaren, Çin'in gelişmekte olan ülkelerle ilişkisi, ekonomik pragmatizm etrafında şekillenen karmaşık bir yapıya doğru evrildi. Bu kökten değişime rağmen, bugünkü ÇHC rejimi halen "Batılı olmayan" kimliğine, "yarı sömürge" geçmişine ve daha önce bu ülkelere yaptığı yardımlara gönderme yaparak, bu bölgelerdeki nüfuzunu arttırmaya çalışmaktadır.
This study provides a general framework to analyze People's Republic of China's foreign policy towards the developing countries in Asia, Africa and Latin America. Here, rather then providing a chronological assessment, my aim is to point out the continuities and changes in China's Third World policy in the period 1949-2009. During the Maoist decades (1949-1976) ideology has been the determining factor in shaping the Chinese perspective towards the Third World. By contrast, subsequent to the opening-up reforms in the late 1970's China's relationship with the developing countries has evolved into a complex pattern shaped by economic pragmatism. Despite this fundamental change, current PRC regime still refers to her "non-Western" identity, "semicolonial" past, as well as her previous aid and assistance to these countries, in an attempt to increase its influence in these regions.