Toplumsal kültürel zaman mekân algısının anlatı inşasındaki yeri ve örnek film incelemeleri

Bu çalışmanın amacı, toplumsal hayatın kurucu öğesi olan zaman mekân algısının, genelde anlatıları özelde ise sinemasal anlatıda yarattığı farklılıkları incelemektir. Modern toplumlara özgü rasyonel zaman mekân algısı, ilerleme anlayışı, neden sonuç ilişkisi üzerine kurulu dramatik yapıyı oluşturmuştur. Bizimki gibi modernleşme deneyimi yaşamamış ülkelerde ise rasyonel zaman mekân algısı olmadığı için bunun yansıması olarak dramatik yapıda oturmamıştır. Bu çalışma, dramatik yapının oturmasına engel olarak görülen oynak zaman mekân anlayışı, sözlü kültüre dayalı olay örgüsü, meddaha dayalı anlatıcı geleneği gibi anlatısal formların bir engel olmaktan çok özgün bir anlatı yapısı oluşturmak için yarattığı potansiyeli tartışmaktır. Bu nedenle, Yeşilçam Sineması ve onu takip eden filmler ile günümüz sineması karşılaştırması yapılarak, örnek filmler üzerinden zaman mekân çözümlemesi yapılacaktır. Cenneti Beklerken ve Yumurta, toplumsal zaman mekân algımızı, bir engel olmaktan çok, zenginlik olarak kullanan ve özgün bir anlatı dili oluşturan iyi örnekler olması bakımından çalışmanın örnek filmleri olarak seçilmiştir. Bu çalışma, Türk Sinemasına Dramatik Yapı perspektifinden bakan çalışmaların aksine farklı bir perspektifle bakmayı önerir. Türk Sinemasının Görsel ve işitsel kodlarını belirleyen kültürel ve toplumsal yapıyı çözümleyerek, özgün bir sinemasal anlatı formu geliştirilmesini öneren çalışmanın en önemli dayanak noktası günümüz sinemasında yapılan farklı anlatı denemeleridir.

Zaman Ve Mekân ,

Anlatı ,

Dramatik Yapı ,

The purpose of this study is to analyze the differences brought about by the sense of time-space, a founding element in social life, in narratives, in general, and in cinematic narrative in particular. A rational sense of time-space, which is unique to modern societies, has generated the dramatic structure based on the idea of progress and causation. In those countries that have not undergone a modernization process, as is the case for Turkey, the dramatic structure is not well-established owing to a preceding lack of a rational sense of time-space. Therefore, a comparison will be made between Yeşilçam cinema as well as subsequent films and modern cinema. In addition, an analysis of timespace will be conducted through case films. Cenneti Beklerken and Yumurta have been selected for the case films of the present study. This study suggests a different perspective on Turkish cinema than studies from the perspective of Dramatic Structure. The study, whose most important reference point is the different trials of narrative in modern cinema, recommends developing a distinctive form of cinema narrative through an analysis of the cultural and social structure which defines the Visual and audio codes of Turkish cinema.

Time And Place Perception, ,

Narration, ,

Dramatic Structure ,