Postmodern sinemada kahramanın dönüşümü

Postmodernizm kavramı, 1980'li yıllarla birlikte sinemada yaygın olarak kendini göstermeye başlamıştır. Postmodern anlatının sinemaya girişiyle birlikte, geleneksel anlatı ve modern anlatının birtakım kalıpları, postmodernizme özgü olan şizofreni ve pastiş gibi temel özelliklerle birlikte, yeni bir anlayışla bir arada kullanılmaya başlanmıştır. Sinemada kahramanlık olgusunda dönem dönem küçük farklılıklar ve değişim gözlenmekle birlikte, geleneksel anlatının kahramanlık imgesinde genellikle erkek; sert, otoriter, yakışıklı, babaerkil, girişimci, savaşçı vs gibi birtakım özelliklerle temsil edilmiştir. Hollywood sinemasının kahramanlık temsillerini seyirciye sunmasında çoğunlukla ideolojik bir amaç güdülmüştür. Postmodern sinema anlayışı ise, geleneksel kahramanlık sunumlarını alt üst etmiş ve kahraman ilginç bir dönüşüm yaşamıştır. Postmodern filmler, izleyicinin özdeşleşmekte zorluk çekeceği, kahramanlığı bile sorgulanılır nitelikte olan erkek karakterleri kullanmıştır. Çalışma; postmodern sinemada erkek kahramanların geleneksel sinema kahramanlarından farklarını ortaya koyabilmeyi ve yaşadıkları dönüşümleri göstermeyi amaçlamaktadır. Çalışmada ayrıca postmodern filmlerin erkek karakterleri, kahramanlık statüsünde mi değil mi sorusunun cevabı da aranmakta ve bu kapsamda postmodern sinemanın en tanınmış örneklerinden olan üç film (1982 yılı yapımı Bıçak Sırtı, 1986 yılı yapımı Mavi Kadife ve 1996 yılı yapımı 12 Maymun) analiz edilmektedir. Filmlerin analizi, Greimas'ın göstergebilimsel dörtgeni ve Campbell'ın ortaya koyduğu kahramanın yolculuğundaki üç aşama (ayrılma, erginlenme ve dönüş) yöntemlerinin birlikte kullanılmasıyla gerçekleştirilmiştir.

Postmodernizm ,

Postmodern Sinema ,

Kahramanlık ,

The notion of postmodernism has widely been shining by 1980s in cinema. By the introduction of the postmodern expression into the cinema, some forms of traditional and modern expressions has been used in accordance with a new conception together with some basic features such as schizophrenia and pastiche which are peculiar to postmodernism. However some changes and slight differences have been observed cyclically in cinema, in the hero notion of the traditional expression, man is generally represented by some characteristics such as tough, authoritarian, handsome, patriarchal, enterprising, warrior etc. Mostly an ideological goal is pursued in the presentation of heroism shows to the audience in Hollywood cinema. On the other hand, postmodern cinema mentality dislocated traditional heroism presentations and hero processed an interesting transformation. Postmodern movies have used the male characters with whom the audience will struggle in identifying and whose even heroism can be questioned. The study aims to put forward the differences of the male heroes in postmodern cinema from the heroes in traditional cinema and the alternation they experience. In the study an answer for the question whether the male characters of postmodern films are in the hero status or not is searched and within this scope three distinguished films (Blade Runner, 1982; Blue Velvet, 1986 and Twelve Monkeys, 1996) are analyzed. The analysis of the films are realized by using the semiological quad method together with the three steps in the hero's journey method that Campell put forward (dissociation, initiation and return).

Postmodernism, ,

Postmodern Cinema, ,

Heroism ,