Gayrimüslim cemaat vakıflarının taşınmaz mal edinmesi ve 27.01.2004 tarihli yargıtay kararı

Padişah fermanları ile kurulmuş olan gayrimüslim cemaat vakıflarının, hukuki durumu, tasınmaz edinmeleri, vasiyetname ya da bağişlama yoluyla tasarruf ettikleri tasınmaz mallar üzerindeki hakları 1936 yılından itibaren hukuksal olarak tartısma konusu olmuştur. Tartışma, mevzuattan çok, Yargıtay’ın mevzuatı dar biçimde yorumlayan müstakar kararları nedeniyle ortaya çıkmıştır. 3.8.2002 ve 2.1.2003 tarihli yasaların kabulünden sonra, konunun en azından yargı açısından kapanması gerekirken, Yargıtay 1. HD’nin, 27.1.2004 tarihinde eski geleneksel bakış açısını sürdüren bir karar verdiğini görüyoruz.

Gayrimüslim cemaat vakıfları ,

36 Beyannamesi ,

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi’nin 27.1.2004 tarihli kararı ,

Vakıflar Kanunu ,

Non-Muslim Minority Foundations ,

The Non-Muslim Minority Foundations which were founded by imperial edict have been a matter of legal discussion since 1936 in view of their legal position, their capacity to gain property and their property rights that had been acquired by means of donation or will. This legal discussion is not solely deriving from legislation itself but also from established case-law of the Court of Cassation that interpreted legislation in a strict manner. Although the issue under consideration should have ceased to be a problem judicially after enactment of the laws of 3/8/2002 and 2/1/2003, the 1st Chamber of the Court of Cassation gave its decision of 27/1/2004 in which it kept its accustomed legal approach alive.

Declaration of 36 ,

The judgment dated 27/1/2004 of the 1st Chamber of the Court of Cassation ,

Code of Foundations ,