Makale özeti ve diğer detaylar.
1475 sayılı iş Kanunu, esneklesme sonunda ortaya çıkan yeni istihdam türlerine, dolayısıyla da geçici iş iliskisine yer vermediğinden, bu dönemde geçici is iliskisi ögretisel tartışmalar ile şekillenmis ve bu tartışmalar ekseninde problemler çözülmeye çalışılmıştır. Ancak zamanla Türkiye’nin Avrupa Birligine üyelik perspektifinin netlik kazanması ve üyelik sürecinin önemli bir ayagını olusturan yasaların birlik yasalarına uyumlastırma sürecinin bir parçası olarak, iş Kanunu da değişmiş ve olgu olarak bize yabancı olmayan geçici iş iliskisi ancak 4857 sayılı iş Kanunu döneminde kanun kapsamına alınmış ve yasal tanımlaması yapılmıştır. Böylece daha önce kanuni bir düzenleme olmadan uygulanan geçici iş ilişkisi, hukuki dayanağa kavuşmuştur.
As the Labor Law No. 1475 does not give room for the different types of employment arising as a result of flexibility, and thus the temporary work the temporary work relationship has been shaped with the disciplinary debates in this period, and the problems have been sought to be solved in line with these debates. However, the Labor Law has also changed as part of the process through which the perspective of Turkey’s accession to European Union has transformed into a certain quality of tone over time, and of the efforts to make the national acts which constitute an important step of the process of accession compatible with the laws of European Union, and it is not earlier than the period of Labor Law No. 4857 that the concept of temporary work relationship that is in fact not strange to us has been legislated and defined under the terms of law. Thus, the temporary work relationship which has previously been in effect without a legal regulation reached to legal grounds thereof.