“olmalı”nın “olabilir” anlamına gelmediği an: yolsuzluk karşıtı washington uzlaşmasının ortaya çıkışı

John T. Noonan, Jr, şöyle yazmıştır, “Verilerin ötesine geçerek bir kestirimde bulunmak istiyorum: Bir zamanlar yaşam tarzı olan kölelik şimdi nasıl terk edilmişse, rüşvet uygulaması da bir gün aynı şekilde son bulacak.” (John T. Noonan, Jr, 1984). Amerika’nın önde gelen ahlakbilim ve rüşvet uzmanlarından biri tarafından, yaklaşık yirmi beş yıl önce yapılan bu kehanet, bir bakıma gerçek oldu. Ne var ki rüşvet uygulaması, kölelik gibi çağdışı kabul edilmedi, tam tersi, neredeyse McDonalds kadar yaygınlaştı, ama rüşvet ve yolsuzluk karşıtı söylem, kölelik karşıtı söyleme benzemeye başladı. Dünya liderleri, gazeteciler ve hatta sıradan vatandaşlar bile artık kafayı rüşvet ve yolsuzlukla bozmuş durumda. IMF’nin desteklediği yapısal uyum politikalarıyla ilgili bir soru üzerine Michael Camdessus, IMF destekli kısıtlayıcı politikaların gerekçesini neredeyse dine bağlayan bir yanıt verdi. “Yapısal uyum politikalarını kınayıp sonra da günahkâr yapılara karşı olamazsınız.” diye buyurdu Camdessus.1 “Yolsuzluk, adam kayırma, hileli itilaf ve korumacılık gibi dünyamızı kasıp kavuran günahlara karşıysanız, ister beğenin ister beğenmeyin, yapısal uyumu kabul etmek zorundasınız.”

,

Yolsuzluk ,

Poltika ,

Uzlaşma ,