2012/7
2011/6
2010/5
2009/4
2008/3 Makale özeti ve diğer detaylar.
Since WW2, degradation of our global natural systems has been on the increase. Much of this degradation has been communicated to the general public via mainstream media and yet human behaviours do not seem to have changed significantly as a result. It is argued in this paper that the manner in which our brains and minds work, in particular in regard to the 'neuroplasticity' of the brain's pathways, may contribute to this lack of changed behaviour. Current research on neuroplasticity and more generally neuroconstructivism is examined. It is then postulated that we can take advantage of what might appear to be a limitation of neurobiology by a/ helping the developing mind create meta-values such as 'having a posi-tive regard towards natural systems' that would then be defended by the adult brain and b/ applying the concept of embodiment during instruction. This paper will provide a growth sequence for lifelong ecological consciousness that incorporates the manifestations of neu-robiology as well as current research involving nature-embedded, embodied experience. This growth sequence will provide educators at all levels (i.e. lifelong) with an enriched framework that will assist the learner at various stages of life in becoming a more ecologi-cally discerning global citizen. The implication for educators is that we need to understand how each stage of life (i.e. early childhood to adult) is interdependent on preceding stages and interconnected with all stages as opposed to focussing only on individual stages of cog-nitive development.
İkinci dünya Savaşı'ndan bu yana küresel doğal sistemlerini küçük görme eğilimi artış göstermiştir Bu bakış açısının büyük bir bölümü ana akım medya aracılığı ile genel kitleye aktarılmıştır. Bunun bir sonucu olarak insan davranışları henüz anlamlı bir şekilde değişmiş gibi gözükmemektedir. Bu makalede beynimizin ve zihnimizin, özellikle beynin nöroesneklik izyollarının çalışma biçiminin değişmeyen bu davranışa katkısı tartışılacaktır. Mevcut çalışma nöroesneklik ve daha genel olarak nöroyapılandırmacılık üzerine yapılmıştır. Nörobiyolojinin bir sınırlaması olarak gözüken durumun, "nöral sistemlere yönelik pozitif tutumlara sahip olma" gibi gelişen zihnin metadeğerler yaratmasına yardımcı olarak bir avantaja dönüştürülebileceği iddia edilmiştir. Böylece bu tutum, yetişkin beyniyle ve öğretim sırasında ete kemiğe büründürme /somutlaştırma kavramını uygulamayla savunulabilir. Bu makale yaşam boyu ekolojik farkındalık için gereken nörobiyolojik manifestolar kadar doğagömülü, somutlaştırılmış deneyimle ilgili mevcut araştırmanın dikkate alındığı gelişim dizisini ortaya koymaktadır. Bu gelişim dizisi eğitimcilere, yaşamın farklı evrelerindeki öğrenenlere ekolojik olarak daha bilinçli küresel vatandaş olmalarında yardımcı olabilecek zenginleştirilmiş bir bakış açısıyla tüm düzeylerde (örneğin yaşam boyu) destek sağlamaktadır. Eğitimciler için çıkarılabilecek bir sonuç, yaşamın her evresinin (örneğin erken dönem çocukluktan yetişkinliğe kadar) önceki evreden nasıl bağımsız olduğu ve sadece bireyin bilişsel gelişim evrelerine bakmanın aksine diğer evrelerle nasıl ilişkili olduğunu anlamamızın gerekliliğidir.
Sayı 1