2013/
2012/
2011/ Makale özeti ve diğer detaylar.
Although their existence cannot be proved, supernatural elements, superstitions, prophecies and some outstanding images have always grabbed the attention of people. In history, there were different times when people believed in these elements strongly and shaped their life when they witnessed any of them. The aim of this paper is to focus on the use of these elements in literature in drama. Shakespeare is one of the playwrights that used these elements in most of his plays. Three of his plays entitled Julius Caesar, Macbeth and Hamlet and are chosen to reveal how these elements are interpreted differently by the main characters in these plays in particular. Prior to the discussion concerning these images, supernatural elements, superstitions and omens, what might be done is to have a look at the Elizabethans’ conception of these elements and images with beliefs in superstitions and prophecies.
Doğaüstü unsurlar, batıl inançlar, kehanetler ve imgeler her zaman okuyucunun, dinleyicinin ve seyircinin dikkatini çekmiştir. Bu sebeple, yazarlar, senaristler ve oyun yazarları daha çok bahsedilmek ve okunmak için bu unsurları kullanmaya çalışmışlardır ve günümüzde de hala kullanmaktadırlar. Ama tarihte de insanların doğaüstü unsurların, batıl inançların ve kehanetlerin varlığına derinden inandıkları çağlar olmuştur. Elizabet ve Jacobean Çağları oyun yazarlarının bu gibi unsurlar ve inançları izleyicilerine hayatı yansıtmak üzere oyunlarında yer verdikleri çağlardır. Shakespeare de oyunlarının daha ilginç olması için doğaüstü unsurları, batıl inançları ve kehanetleri eserlerinde kullanan çağın oyun yazarlarından biridir. Bu çalışmanın amacı imgelerin, batıl inançların ve kehanetlerin önemli rollerine Shakespeare’in Julius Caesar, Macbet ve Hamlet adlı üç oyununda odaklanıp bu unsurları oyunlardaki ana karakterlerin nasıl farklı yorumladıklarını göstermektir. Bu unsurları oyunlarda tartışmadan önce Elizabeth Çağ’ında doğaüstü unsurlara, batıl inançlara ve kehanetlere bakış anlayışı ele alınmıştır. Dönem insanlarının bu unsurlara ne kadar çok önem verdiğinden bahsedildikten sonra Julius Caesar ilk ele alınan oyun olmuştur. Bu oyunda Kral Caesar ‘ın batıl inançlara, doğaüstü olaylara ve kehanete ne derece inandığına ve bu inançların hayatını nasıl etkilediğine yer verilmiştir. Görünüşte batıl inançlara inanan bir kralın nasıl olup da kâhinin sözlerini dinlemeyip kendi istediği gibi yorumladığı gösterilir. Ayrıca görülen rüyaları da ilk başta dikkate alsa da yine kendince yanlış yorumları kralın hayatına mâl olur. Kralın ölümünden sonra görünen hayaleti gelecekte olacakların haberci olur. Yine aynı oyun içerisinde fırtına, şimşek ve gök gürültüsü gibi imgelerin seyirciye oyunun akışıyla ilgili bilgi verdiği vurgulanır. İkinci olarak ele alınan oyun Macbeth de fırtına ve şimşek gibi imgelerle açılan ilk sahnesinde cadı gibi doğaüstü varlıklara yer verir. Kâhinin sözlerine kulak vermeyen Julius Caesar’ın aksine oyunun ana karakteri Macbeth, cadıların kehanetlerini dikkate alır ama fazla hırsı hayatını kaybetmesine sebep olur. Bu oyunda da hayalet unsuruna yine Julius Caesar’da olduğu gibi yer verilmiştir. Fırtına ve şimşek imgelerine ek olarak hançer de olacakların habercisi olarak kullanılmıştır. Son oyun olan Hamlet ise oyunun başında görünüp tüm oyunun akışını değiştiren hayalet unsurunun kullanımı açısından incelenmiştir. Sonuç olarak her üç oyunun da ortak noktası Shakespeare gerek dönemin atmosferini yansıtmak gerekse oyunlarındaki gerilimi arttırmak için doğaüstü olaylara, batıl inançlara, kehanetlere ve çeşitli imgelere eserlerinde yer vermiştir. O dönemde toplumda her bir doğaüstü unsurun, olayın ya da imgenin kendince bir yorumu olduğundan seyirci herhangi birini gördüğü anda oyunla ilgili yorumunu kolayca yapabilmiştir. Oyun içinde de olay örgüsünü oluşturmada önemli role sahip olan bu doğaüstü unsurlar karakterlerin ikilemlerini yansıtmalarında da katkıda bulundukları yine bu üç oyun aracılığıyla gösterilmeye çalışılmıştır.
Sayı 12