Lyricism as a way of resisting panopticism: a foucauldian reading of a portrait of the artist as a young man

The present paper begins by explicating Foucault's theory of panopticism, illustrating the panoptical disciplinary projects which help control behavior through inducing in their subjects a fear of being constantly monitored. This panoptic machine automatizes the functioning of power by creating responsible subjects who become "the principle[s] of [their] own subjection", with the final function of bringing about, within the deepest recesses of the subjects, a strong will to confession. Then, by demonstrating the construction of this panoptical world in Joyce's Portrait, Stephen's will to lyricism is accounted for as a way of resistance to panoptical society which helps mold confessing individuals. His lyricism is further expounded in the light of a study of confession in Christianity, according to which he adopts not a Christian confessional mode in order to assimilate into the community of the faithful, but the narrative paradigm of Satan to author his own identity, confessing only his claim to autonomous selfhood. With solipsism being his inevitable destiny, he composes a villanelle and keeps a journal to avoid entering an effective discourse of confession internalized within him. His lyricism not only entails his rejection to adopt religious confession as well as his resistance to join the order, but also is imbued with strong sexual desire, the mingling of which is, according to Foucault, a new discourse in the modern world, quite similar to Christian preaching. Stephen abjures religion of the Church only to preach his own religion.

Confession ,

Lyricism ,

A Portrait ,

Solipsism ,

Foucault ,

Panopticism ,

Christianity ,

Davranışların kişilerde sürekli olarak izlenme korkusu yaratarak kontrol altına alınmasına yardımcı olan panoptik cezalandırma projelerini ortaya koyan bu çalışma, Foucault'un panoptisizm kuramını açıklayarak başlamaktadır. Söz konusu panoptik makine, "kendi bağlılıklarının temeli" haline gelen sorumlu kişiler yaratarak gücün işleyişini otomatikleştirmekte ve kişilerin en derininde güçlü bir itiraf etme isteğini beraberinde getirmektedir. Daha sonra Joyce'un Portresindeki bu panoptik dünyanın oluşturuluş şeklini göstermek suretiyle itiraf eden kişiler oluşturulmasına yardımcı panoptik topluma karşı bir tür direniş olarak Stephen'ın lirizm isteği açıklanmaktadır. Stephen'ın lirizmine göre O; inançlı topluma dahil olmak için Hıristiyan günah çıkarma tarzını değil, daha ziyade yalnızca iddiasını özerk benliğine itiraf ederek Satanın sözlü paradigmasını benimsemektedir. Onun lirizmi, Hıristiyanlıkta günah çıkarmaya ilişkin yapılan bir çalışmayla daha ayrıntılı biçimde açıklanmaktadır. Solipsizmin açınılmaz kaderi olmasıyla bir villanelle yaratmakta ve kendi içinde içselleştirdi etkili bir itiraf söylemine girmekten kaçınabilmek için günlük tutmaktadır. Onun lirizmi, yalnızca dini bir itiraf yolu seçilmesini reddetmeyi ve düzene karşı direnişini zorunlu kılmaz ayrıca güçlü bir cinsel arzuyla doludur. Foucault'a göre bunun karışımı, Hıristiyan öğütlerine oldukça benzeyen modern bir yeni dünya söylemini ortaya koymaktadır. Stephen, Kilise dinini yalnızca kendi dininde öğütler vermek için inkar eder.

İtiraf, ,

lirizm, ,

Portre, ,

Solipsizm, ,

Foucault, ,

Panoptisizm, ,

Hıristiyanlık ,