Content analysis of social investigation reports submitted to juvenile courts: a turkish sample

Social investigation reports prepared by the forensic social workers and submitted to the juvenile courts have a crucial role in the right functioning of the juvenile justice system, since they are used during the courts' disposal decisions and determination of interventions for the reintegration of juvenile delinquents into society. Within this frame, 100 randomly chosen social investigation reports submitted to Istanbul Juvenile Courts were content analyzed. Results indicated that reports were prepared based on a single interview with the child. Home visits were not made. Even main information was missing. Recommendations were made for alignment of report content with the international standards.

Juvenile Justice System ,

Social Investigation Reports ,

Beijing Rules ,

Content-analysis ,

Juvenile Delinquency ,

Çocuk Adalet Sistemi ,

Çocuk Suçluluğu ,

Sosyal İnceleme Raporları ,

Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de 2005 yılında geçerlik kazanan Çocuk Koruma Kanunu ile yaygın olarak uygulanmaya başlayan sosyal inceleme raporlarının işlev ve özelliklerini araştırmaktır. Bununla birlikte bu araştırmada, sosyal inceleme raporlarının eksikliklerini ve ilgili çözüm önerilerini ortaya koymak hedeflenmiştir. Bu doğrultuda, 2008 yılında İstanbul - Kartal Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi, Kartal 1.Çocuk Mahkemesi ve Kartal 2. Çocuk Mahkemesi'ne sunulan 100 adet sosyal inceleme raporu rastgele seçilmiş ve Başlık, Kimlik Bilgileri, Suça Yönelik Bilgiler, Kullanılan Kaynaklar ve Bilgi Toplama Yöntemleri, Çocuk ile İlgili Bilgiler, Çocuğun Eğitim Durumuna İlişkin Bilgiler, Çocuğun Çalışma Yaşamına Yönelik Bilgiler, Çocuğun Boş Zaman Etkinliği ve Arkadaş Grubuna Yönelik Bilgiler, Aileye İlişkin Bilgiler, Değerlendirme ve Müdahale Bilgileri Bölümleri olmak üzere 11 başlık altında analiz edilmiştir. Raporlar içerik yönünden değerlendirildiğinde sosyal inceleme raporlarının taşıması gereken temel bilgi, değerlendirme ve önerilerin yeterli ölçüde yer almadığı fark edilmektedir. Çocuğun adalet sistemine girdiği tarih ile görüşmeye yönlendirildiği tarih arasındaki zamanlama kestirilememektedir. Bilgi toplama yöntemlerinin yetersiz olduğu ve çocuk hakkında kapsamlı bilgi verecek, çocuğun içinde yaşadığı aile ve çevre koşulları ile olanakları betimleyecek, kültürel yaşam biçimleri hakkında değerlendirmelere olanak sağlayacak ev ziyaretinin, 12-15 yaş grubu için hiç yapılmadığı, 16-18 yaş grubunda ise % 2 oranında yapıldığı görülmüştür. Raporların birçoğunda ilgili ve destekleyici diğer kaynaklardan bilgi toplanmadığı da göze çarpmıştır. Çocuğun fiziksel, psikolojik ve sosyal gelişimine ise gerekilen önem gösterilmemiştir. Raporların işlevini yerine getirebilmesi için, yasal gereklilikler de dikkate alınarak, tespit edilen eksikliklerden kurtarılması ve öneriler doğrultusunda standardize edilmesi gereklidir.

İçerik Analizi ,