Recaizade mahmut ekrem’in divan edebiyatı, halk edebiyatı, din ve kültür hakkındaki görüşleri

Tanzimat döneminin önemli aydınlarından biri olan Recaizade Mahmut Ekrem, batılılaşma süreci içinde önemli bir isimdir. Dönemin birçok aydınından farklı olarak siyasetle ilgilenmeyerek kendisini tamamen sanat ve edebiyata verir. Tanzimat'ın ikinci nesli sanatçıları arasında yer alan Ekrem'in ilk edebi denemeleri eski edebiyat anlayışı içinde olmakla birlikte, daha sonraki dönemlerde kaleme aldığı eserler, onu Batı edebiyatı anlayışının önemli isimleri arasına sokar. İlk yazılarını Ahmet Mithat Efendi'nin çıkardığı Dağarcık dergisinde yayımlamaya başlayan Ekrem'in Batı edebiyatından yaptığı çevirilerle, bu edebiyatla ilgili birikime sahip olur. Başta Servet-i Fünûn anlayışı olmak üzeri, dönemin birçok edebiyatçının örnek aldığı Ekrem, çeşitli konulardaki görüşleriyle de dikkat çeker. Bu görüşlerini genellikle, Talim-i Edebiyat (1879), III. Zemzeme (önsözünde), Takdir-i Elhan (1886), Pejmürde (1895) ve Takrizat (1898) adlı eserlerinde dile getirir. Ekrem'in "Divan Edebiyatı", "Halk Edebiyatı", "Din" ve "Kültür"le ilgili görüşleri, onun yenilikçi ve arayış içerisinde bir sanatçı olduğunu ortaya koyar. Eski edebiyat anlayışına tam anlamıyla karşı çıkmamakla birlikte, bu anlayışın kendini yenilemesi ve geliştirmesi gerektiğini ifade eden Ekrem'in tenkitle birlikte tekliflerde bulunduğu da görülür. Ekrem'in halk edebiyatı hakkındaki tespitleri oldukça yetersiz, hatta yok denecek kadar zayıftır. Din ve dine ait görüşlerinde daha gelenekçi bir yaklaşım içerisinde olan Ekrem'in dine ait değerler konusunda çok hassas davrandığı görülür. Kültürel kavramlar konusunda batı yanlısı bir sanatçı olmakla birlikte, körü körüne batılılaşmaya karşı çıkarak, kültürel yozlaşmayı eleştirir.

Recaizade ,

Halk Edebiyatı ,

Divan Edebiyatı ,

Kültür ,

Sanat ,

Edebiyat ,

Recaizade Mahmut Ekrem , who was one of the intellectuals in the Reform Era, is an important figur in the westernisation period. Being different from many intellectuals at that time, he was not interested in politics but was deeply interested in art and literature. Ekrem, who was among the second generation artists of the Reform Era, had his first essays related to old literatue understanding but his following works made him one of the important figures of Western literature. Ekrem started to publish hid first works in Dağarcık Journal, which was published by Ahmet Mithat Efendi and he had experience thanks to his translations from Western literature. Ekrem, who was taken as a model by many men of letters, especially by Servet-i Fünûn understanding, attracted intention with his opinions on various topics. He expressed his opinions generally in his works called Talim-i Edebiyat (1879), III. Zemzeme (önsözünde), Takdir-i Elhan (1886), Pejmürde (1895) and Takrizat (1898). His opinions on "Classical Ottoman Poetry", "Folk Literature", "Religion" and "Culture" showed that he was an innovative artist who was in pursuit of novelties. Ekrem was not totally against to the old literature understanding but it was seen that he had some suggestions and criticism about the need to renew and improve himself. His evaluations about folk literature are inadequate and even scarce. Ekrem, who had more tradidtional opinions about religion and things related to religion, was seen to behave very sensitively towards values belonging to religion. Together with being an artist who was in favour of western values in terms of cultural concepts, he criticizes cultural degeneration by opposing to westernisation blindly.

Recaizade, ,

Folk Literature, ,

Classical Ottoman Poetry, ,

Culture, ,

Art, ,

Literature. ,