Makale özeti ve diğer detaylar.
Aile, Türk kültür tarihinde ve sosyal hayatında önemli bir rol oynar. Ailenin merkezinde daima çocuk vardır. Çocuklar, toplumsal hayatta geleceğin garantisi olarak görülürler. Bu bağlamda her aile çocuklarını belli ilkelere göre yetiştirmek ve topluma kazandırmak ister. Eğitim, psikoloji ve sosyoloji bilimlerinin topluma yaptığı çok önemli katkılar vardır. Bunun yanında şiir de çocukları psikolojik ve ahlakî olarak hayata hazırlayarak oldukça önemli bir fonksiyonu yerine getirir. Şairler, bu nedenle şiirlerinde çocuklara yer vermekte çok hassastırlar. Şairler, divan şiirinden günümüz modern şiirine, çocuklara bazı alegorik özellikler yüklemişlerdir. Onlar, çocuklarla ilgili ilginç hayaller ürettiler. Divan şiirindeki çocuk teması, modernleşme çerçevesinde değişim ve dönüşüme uğramış olmasına rağmen çok ilginç imgelerle günümüz şiir dünyasında da devam etmektedir.
Family plays a significant role in history of Turkish culture and social life. And child is always in the focal point of family. Children are seen as guarantee of future in social life. In this context each family intend to bring up their children according to some certain principles and to gain them to society. Sociology, psychology and science of education have important contributions in bringing them to society. Beside this, poetry has a quite different function in making children ready to life as psychologically and morally. Because of that, poets are very sensitive to give place to children in their poems. Our poets, loaded some allegorical features to children from Dîvan poetry to modern poetry of nowadays. They produced interesting images about children. In ancient Turks, each male child borns as a lover while each female child borns as a beloved. This event is also valid in present-day. The theme of child in Dîvan poetry takes part in our world of poetry with very interesting images by changing and transforming with modernization corona.