Pavlus'da gnostik insan ayrımcılığı: ruhsal uluslar karşısındaki bedensel israilliler

Pavlus tanrının İncil'ini iki farklı tarzda vazetmektedir: İlk olarak Davut'un bedensel olarak tohumundan var olmuş İsraillilere mesajı duyurmakta, ikincisi ise ruha göre tanrının oğlu olarak seçilmiş ve tasarlanmış kimselere aktarmıştır. İlk olarak yaratıcı olarak Yahve ile bağlantı kurmayı, daha sonra kurtarıcının insan nesline yönelmektedir. Davut uygun bir benzetmeyle Demiurge'nin kendisini ifade etmektedir, birincisi tıpkı bilge ve vakur bir kralmış gibi yarattıklarına hâkim olmakta, ve ikincisi bir Demiurge olarak bedene göre bütün insanları biçimlendirmekte ve hepsinin babası olmaktadır. Pavlus, yine üstü kapalı olarak, kurtarıcının iblis ruhlu bedensellere söylediği vaazın, Demiurge'nin (Davut'un) oğlu olarak bedene göre olmasına rağmen; İsa'nın ruhsallara duyurusunun ise, tanrının ya da babanın tasarladığı oğul olarak ruha göre olduğunu karakterize etmiştir. Hıristiyanların çoğu ya da çağrılmışlar bedensellerden gelmekte, görünmeyen tanrının bir görünümü olarak gözle görünen kâinata göre algıladıkları imanla ümit etmekte, kendisini yaratıcı ya da yüce güç olarak tanıtan Demiurge'ye tapmaktadırlar. Ruhsallar, Demiurgsal yasaya itaat etmekle yükümlü kılınmış bedensellerden çok daha iyi bir şekilde ruhun düsturlarına uymaktadır. Tanrının içteki gizli yasası; yazıyla kâğıt üzerine de yazılmaz, kutsal metinleri de oluşturmaz, sadece ruhsalları kalbine yazılır. Bedenseller, kutsal kelimeleri Demiurge'den kaptıkları için, bunları sadece kelime anlamıyla anlarlar. Pavlus, ruhsalların inancıyla yasayı ve kutsal metinleri imanlarıyla ortadan kaldıracağı sonucuna varmaktadır. Yasa seçilmişler tarafından geçersiz kılınacağı için, bedensel ibadet olarak sünnetin sunacağı kurtuluş ayrıcalığıyla bile olsa bedenselleri seçilmişler arasına katmayacaktır.

Petrus ,

Yahudi Hıristiyanlığı ,

Göksel Kudüs ,

Bedensel Yasa ,

Ruhsal Elçi ,

Peter ,

Jewish Christianity ,

Pavlus preaches the gospel of god in two different forms: first he proclaims the Israelian who descended from David in the flesh, second the one elected and designated son of God according to spirit. He first verges to contact to Yahweh as the creator and second verges to the savior's human lineage. Pavlus is speaking symbolically. David signifies the demiurge himself as an appropriate metaphor, first in that he masters the things he created like any vise and dignified king, and second as demiurge he has formed and fathered the mankind in the flesh. Pavlus characterizes still implicitly the psychic preaching of the savior according to the flesh as son of the demiurge (David) but the pneumatic proclamation of Christ according to the spirit as one designated son of god or the father. The majority of christians or called who are come from the flesh who sight in faith perceive as the visible cosmos an image of the invisible God, worship to the demiurge who advertised himself the creator or high power. The pneumatics who keep precepts of the spirit far better than psychics who are bound to obey the demiurgic law. The inner, the law of God, is written only on pneumatic's heart, not literal written and not consist to secret texts. So the psychics who received sacred words from the demiurge themselves understood them only literally. Pavlus concludes that the pneumatics abolish the law through the faith. The law is abolished by to the elect, the advantage of circumcision is that it offers the possibility of salvation to those psychics who are not included among the elect.

Heavenly Holy Land ,

Fleshly Law ,

Spiritual Prophet ,