Tanzimat sonrasında balkanlardan karadenize sürgünler

Sürgün olgusu Osmanlı Devleti’nin kuruluş yıllarından itibaren mevcuttur. Başlangıçta daha çok iskân amaçlı sürgünler gerçekleştirilirken daha sonraki yıllarda sürgün uygulamalarında cezalandırma amacı ön plana çıkmıştır. Tanzimat dönemi ile birlikte sürgün daha sık başvurulan bir cezalandırma yöntemi olmuştur. XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren asayiş problemini belirginleştiği Balkanlarda da güvenliği sağlamak için başvurulan cezalandırma yöntemlerinden biri sürgün olmuştur. İpek, Prizren, Vulçıtrın, Yakova, Bosna ve çevresi, Tırhala gibi yerlerden uzaklaştırılanların gönderildiği mahallerden biri Karadeniz bölgesidir. Özellikle Kastamonu, Çorum, Sinop, Samsun, Trabzon gibi vilayetler Balkanlı sürgünlere menfa olmuştur. Osmanlı yönetimi sürgünlerin talep ve şikâyetlerini cezaya çarptırıldıkları andan itibaren dikkate almış bazen genel aflarla bazen de mazeretlerine binaen münferit aflarla salıverilmelerine imkân tanımıştır.

Balkanlar ,

Sürgün ,

İskân ,

Asayiş ,

Af ,

Karadeniz ,

The fact exile had been since the establishment of Ottoman State. Although in the early period the exiles were for population later the exiles became for punishment. During the period of Tanzimat the exile became a punishment method which was used frequently. Since the second half of XIXth centrury the exile became a punishment method for Balkans where appeared public security problems. One of the location where population from İpek, Prizren, Vulçıtrın, Yakova, Bosnia and Tırhala were exiled was the coast of Blacksea. Especially the vilayets like Kastamonu, Çorum, Sinop, Samsun, Trabzon were penal location for these exiles. The Ottoman government had considered the demands and complaints of the exiles as from their punishment, sometimes liberated them by amnesty and sometimes by remission of a sentence.

Balkans, ,

Blacksea, ,

Eixle, ,

Population, ,

Public order, ,

Amnesty ,