Makale özeti ve diğer detaylar.
Ottoman court chroniclers had definite notions of the past, and of the proper nature, use, and form of history. Oftentimes, they reveal these ideas in the prefaces of their works. An examination of seven prefaces from eighteenth-century court histories shows an ideal practice of history-writing quite different from modern understandings. This practice is intensely moral and practical; it also suggests that historians should produce works beautiful in-and-of-themselves. Like medieval and pre-modern European historiography, eighteenth-century Ottoman court chronicles aimed to be true and useful in an exemplary sense, and also pleasing to the senses. Truth, utility, and form were thus closely linked elements of good history-writing.
Osmanlı resmi tarihçileri (vakanüvisler), geçmişe ve tarihçiliğin uygun tabiatı, faydası ve biçimine dair belirli düşüncelere sahiptiler. Eserlerin mukaddimelerinde bu yaklaşımlar zaman zaman açıklanmıştır. Onsekizinci yüzyıl Osmanlı resmi tarihlerinden yedi tane mukaddimenin incelenmesi, modern anlayışa benzemeyen ideal bir tarihsel uygulamanın varlığını göstermektedir. Bu uygulama çok törel ve pratiktir ve tarih eserlerinin özünde güzel olması lazım geldiğini de akla getirmektedir. Onsekizinci yüzyıl Osmanlı resmi tarihçileri eserlerinin, Ortaçağ ve modern öncesi Avrupa'ya özgü tarih yazıcılığı gibi örnek niteliğinde olan, bir anlamda gerçek, faydalı ve de memnuniyet verici olmasını amaçlamışlardır. Bu nedenle, hakikat, yararlılık ve biçim, iyi tarih yazıcılığının yakından bağlantılı unsurlarından olmuşlardır.