What does a documentary change? remembrance and the search for truth in ayrılığın yurdu hüzün (sorrow: homeland of separateness) and yeni bir yurt edinmek (adopting a new homeland)

This study focuses on the concepts of remembrance, memory, trauma and mourning through Enis Rıza's documentaries Ayrılığın Yurdu Hüzün (Sorrow: Homeland of Separateness, 2001) and Yeni Bir Yurt Edinmek (Adopting a New Homeland, 2006) which were based on the 1923 population exchange, and in doing so it discusses the role of documentaries in the construction of collective memory. These films, which demonstrate a good usage of oral history method in documentary cinema, portray a reality beyond the limited framework of official history with their narrative structures and witnesses. In other words, documentaries provide a confrontation with the truth through the remembrance of the people of population exchange by deconstructing the official history. Documentary helps the living memory in the construction process of the common history and at the same time it is a form that is borrowed from it. Within this scope, documentary expands the place of collective memory in the archives of today and the future. In these two films Enis Rıza questions the population exchange and at the same time problematizes documentary. The production process and screenings become a layer within the narrative. The documentaries act as a catalyst for the elimination of prejudices. The mode in Ayrılığın Yurdu Hüzün and Yeni Bir Yurt Edinmek is analyzed in accordance with the classification of Bill Nichols. As a result, this paper tries to find an answer to the question, "what does a documentary film change?"

Documentary ,

History ,

Memory ,

Oral History ,

Population Exchange ,

Bu çalışma, 1923 nüfus mübadelesi üzerine Enis Rıza'nın yönettiği Ayrılığın Yurdu Hüzün (2001) ile Yeni Bir Yurt Edinmek (2006) adlı belgesellerden yola çıkarak hatırlama, bellek, travma ve yas kavramlarına odaklanmakta, belgesellerin toplumsal belleğin inşasındaki rolünü tartışmaktadır. Sözlü tarih yönteminin belgesel sinemada kullanımına iyi birer örnek oluşturan bu filmler, anlatı yapılarıyla, tanıklıkların resmi tarihin sınırlı çerçevesinin ötesinde bir gerçekliği aktardıklarını ortaya koymaktadırlar. Bir diğer değişle belgeseller, mübadele insanlarının hatırlamaları üzerinden, resmi tarihi yapıbozuma uğratarak gerçek ile yüzleşilmesini sağlamaktadır. Belgesel, ortak tarihin inşaa sürecinde, yaşayan hafızaya yardımcı olurken aynı zamanda ondan ödünç aldığı bir formdur. Bu açıdan belgesel, kollektif belleğin hem günümüz hem de geleceğin arşivindeki yerini genişletir. Enis Rıza, filmlerinde mübadeleyi sorgularken bir yandan da belgeseli sorunsallaştırmaktadır. Yapım süreci ve gösterimler katmanlı olarak anlatıya dâhil olmaktadır. Geçmişe ilişkin önyargıların sorgulanmasında belgeseller katalizör olmaktadır. Ayrılığın Yurdu Hüzün ile Yeni Bir Yurt Edinmek'teki tarz Bill Nichols'ın sınıflandırmasına dayanarak çözümlenmiş ve böylece bir belgesel film neyi değiştirebilir sorusuna yanıt aranmıştır.

Belgesel, ,

Tarih, ,

Bellek, ,

Sözlü Tarih, ,

Mübadele ,