Makale özeti ve diğer detaylar.
İtalyan sömürgecilik politikasının hedefi içinde Kuzey Afrika’daki son Osmanlı egemenlik bölgesi olan Trablusgarp’ın ele geçirilmesi amacıyla İtalya tarafından başlatılmış olan Trablusgarp Savaşı’nın çatışma alanlarından birisi de Çanakkale Boğazı’dır. İtalyanlar, Trablusgarp’ın ele geçirilmesi doğrultusunda Babıâli’yi barış yapmaya zorlamak için Çanakkale Boğazı’na saldırmıştır. Ancak İtalyan donanması tarafından gerçekleştirilen Çanakkale Boğazı harekâtı başarısız olmuş ve böylece boğaza saldırmak suretiyle çatışma alanını genişleterek Babıâli’yi barış masasına oturtmaya dönük bu girişim İtalya açısından hüsranla sonuçlanmıştır. Bu makale öncelikli olarak, İtalyan donanmasının 18 Nisan 1912’de Çanakkale Boğazı’na yönelik olarak gerçekleştirdiği harekâtın askeri ve siyasi yönünü ele almaktadır. Ayrıca bu harekâtınetkisiyle, ittifaklar sistemi içindeki Avrupalı Büyük Güçlerin, hem kendileri hem de Babıâli arasındaki çıkarlarının diplomasi alanına nasıl yansıtıldığını incelemektedir.
The Dardanelles Strait is one of the conflict fields during the Tripolitanian War that was started by Italy, in the context of Italian colonial policy, to seize Tripoli which was the last Ottoman possession in North Africa. For the possession of Tripoli, Italians attempted to force the Porte to peace table by attacking the Dardanelles Strait. However, Italian naval operation against the Dardanelles Strait has failed and thus Italian attempt to force the Porte to peace table by widening the conflict to the Strait ended in frustration. This article primarily focuses on political and military aspects of the Italian naval operation against the Dardanelles Straits on 18 April 1912. This article also studies how the interests of European Great Powers -that were in alliance system- with each other and the Porte have been reflected to the field of diplomacy as an effect of the operation.