Makale özeti ve diğer detaylar.
Günümüz felsefe tartışmalarında belirleyici olan "mutlak hakikat" eleştirileri göz önünde bulundurulduğunda Gadamerci felsefi hermeneutik, farklı olanaklara işaret etmesi bakımından önem taşımaktadır. Gadamer'in, önyargıların –perspektifî konumların– belirleyiciliğinde "ufukların kaynaşması"na dikkat çekerek, yöntem arayışından ve mutlak hakikat iddiasından uzak bir hermeneutik yaklaşım ortaya koyması, felsefi hermeneutiğin modern epistemolojiyle bağını koparmadan günümüz tartışmalarının içinde yer almasını sağlamıştır. Ve Gadamer'in yaklaşımında, kişinin kendini aşarak bir şeyler görmesinin mümkün olmadığını savunan ve yorumlayıcı ufkun bakış açısından ortaya konan perspektifî bilgiyi öne çıkaran Nietzsche'nin etkisi belirgindir. Bu bağlantı göz önünde bulundurularak, bu çalışmada öncelikle Gadamer'in hermeneutiği üzerinde durulacak ve sonra Nietzsche'nin bu yaklaşıma etkisi gösterilmeye çalışılacaktır.
In the light of recent philosophy determined by critics on absolute truth, Gadamerian philosophical hermeneutics that points out different possibilities becomes very important. Gadamer's approach which takes attention to the fusion of horizons by a long way off seeking for method and claim for absolute truth, provides that philosophical hermeneutics has taken part in today's philosophical discussions without breaking the connection with modern epistemology. And Nietzsche's effect on this approach is such significant, that points out impossibility of seeing something without a perspective or viewpoint of interpretation. According to this connection, the aim of this study is to focus on Gadamer's hermeneutics and to show Nietzsche's effect on Gadamer's approach.