Makale özeti ve diğer detaylar.
20. yy. Türk edebiyatının önemli sanatçılarından olan Mehmet Akif Ersoy ve Yahya Kemal Beyatlı, edebiyatımıza farklı soluk getiren iki büyük şairimizdir. Mehmet Akif'in "Süleymaniye Kürsüsünde" ve Yahya Kemal'in "Süleymaniye'de Bayram Sabahı" adlı şiirleri yazılış tarihleri itibariyle aralarında yaklaşık elli yıllık bir zaman dilimi olmasına rağmen, benzerlik ve farklılıklarıyla üzerinde durulmaya değer metinlerdir. Sanat ve hayat karşısında almış oldukları tavır sonucunda, iki şair madde ile mananın birleştiği bir yapı karşısında birtakım benzer ve farklı duyuşlar sergiler. İnsan, her şeyden önce sosyal bir çevrenin ürünüdür. Sanatçının da, sosyal çevrenin içinde yaşayan biri olarak tarihten ve zamandan kopması mümkün değildir. Yahya Kemal'in Türklüğün ve İslamiyet'in derin izlerini taşıyan Balkan coğrafyasının önemli şehri Üsküp'te, Akif'in ise devletin başkenti İstanbul'da geçirdiği çocukluk yaşamı bu iki sanat adamının sanata ve topluma bakışında etkili olmuştur.
Mehmet Akif Ersoy and Yahya Kemal Beyatlı, two of the major artists of Turkish literature of 20th Century, are the poets who brought a breath of different air to our literature. Mehmet Akif's "In Sulaymaniyah Chair" and Yahya Kemal's "Feast Morning in Sulaymaniyah" poetries are worth to emphasize with their similarities and differences, although they were written in different time period of about fifty years. As a result of attitude they developed towards art and life, two poets show some similar and different feelings against the structure of that substance and meaning combined. Human being is foremost the product of a social environment. As the artist's is the one who lives in the social environment, it is not possible to separate from the date and time. Yahya Kemal's childhood spent in Skopje which is the key city of Balkan geography and bearing the deep traces of Turkishness and Islam, Akif's childhood spent in the capital of the state Istanbul had been effective in view of art and society of these two artists.