Makale özeti ve diğer detaylar.
Kant, teistik delilleri eleştirisiyle bilinmektedir. Onun teistik delilleri eleştirisi, teorik felsefesiyle uyum içindedir. Ancak Saf Aklın Eleştirisi'nde "saf aklın ideali" ve "transandantal ideal" başlıkları altında transandantal ideal olarak Tanrı anlayışının zorunlu ve doğal olduğunu göstermeye çalışmaktadır. Onun bu konudaki görüşleri eleştiri öncesi dönemde yazdığı yazılarda geliştirdiği "imkân delili" ile büyük benzerlikler göstermektedir. Saf Aklın Eleştirisi'nde tüm teistik delilleri reddeden Kant, kendi imkan delilinden söz etmez ve onu reddetmez. Ancak Dinin Felsefi Öğretisi Üzerine Dersler adlı kitabında delile değinir ve ondan övgüyle söz eder. Hiçbir delilin Tanrı'nın varlığını gösteremeyeceğini düşünse de bu delilin öznel açıdan Tanrı'nın zorunluluğunu gösterdiğini düşünür. Kant, bu zorunlu ve doğal ideale kendi ahlak teolojisi için ihtiyaç duymaktadır çünkü ahlaki Tanrı bir kurgu olmamalıdır.
Kant is well known with his criticism of the theistic arguments. His criticism of those arguments are consistent with his theoreticalphilosophy. But before his criticism in the Critique of Pure Reason (CPR), under the title of "ideal of pure reason" and "transcendental ideal," he tries to show the necessity and naturality of the concept of God as the transcendental ideal. Kant's views on the transcendental ideal arerathersimilar with his "possibility argument" which he develops in his pre-critical writings. While rejecting all the theistic arguments in the CPR Kant does not mention his "possibility argument"; does not reject it. But it is mentioned in the Lectures on The Philosophical Doctrine of Religion with praises.Although hestill thinks that no argument is capable of showing the existence of god, he thinks that the"possibility argument" showsthe necessity of God subjectively.Kant needs this natural and necessary ideal for his moral theology so that the moral God should not turn out to be a fiction.