Kur’âniyyûn ekolü -temsilcileri, tefsirleri ve tefsirdeki yöntemi-

İslâm düşüncesinde sünneti gözardı ederek sadece Kur'ân-ı referans almaya çağıran Hint alt-kıtasındaki Kur'âniyyûn ekolü, dinî bir cemaat ve grup olarak 1902 yılında Abdullah Çekrâlevî tarafından Hindistan'ın Lahor kentinde kurulmuş ve "Ehl-i Zikr ve'l-Kur'ân" adıyla kurumlaşmıştır. Kur'âncılık düşüncesinin Hint alt-kıtasında ortaya çıkışı ve bir ekol haline gelmesinin değişik sebepleri vardır. Öne sürülen bu sebeplerin başında, Hindistan'ın İngilizlerin eline geçtiği 1857 yılı öncesindeki ve sonrasındaki İngilizler tarafından yapılan Hıristiyan propagandası ile Oryantalistlerin İslâm kültürü ve medeniyeti hakkındaki art niyetli çalışmalarının olduğu öne sürülmektedir. Ancak sünneti toptan inkar eden ve peygamberlik fonksiyonunu göz ardı ederek adeta peygamberi işlevsiz hale getiren indirgemeci bir düşüncenin ortaya çıkmasındaki nedenleri sadece dış etkilere bağlamak ve oryantalistlerin çalışmalarıyla izaha kalk ışmak, sorunu anlamaya çalışmaktan daha çok, bir anlamda çözümsüzlüğe itmek ve olayları tek taraflı değerlendirmek anlamına gelir.

,

Kur’âniyyûn Ekolü ,

Temsilcileri Tefsirleri ,

Tefsirdeki Yöntemi ,