Makale özeti ve diğer detaylar.
Türk tarihinde Büyük Selçuklular dönemi olarak bilinen zaman dilimi Türklerin, Ortadoğu ve Akdeniz çevresinde geniş çaplı kalıcı bir şekilde kendi kültürel kimliklerini hissettirdikleri dönemdir. Bu döneme ait kültür ve medeniyet birikimi Türklerin İslâm öncesi kültür değerleri ile İslâmî değerlerin yorumlanması sonucu meydana gelmiştir. Türklerin, Arap ve İranlılardan farklı olarak İslâm dinini sade bir şekilde algılayarak Allah korkusu yerine Allah sevgisini esas alan anlayışı benimsedikleri görülmektedir. Abbasî halifelerine bu ölçüden hareketle tazim ve hürmette bulunmuşlardır. Kâtib İsfehânî'nin kitabı “Nusret el-Fetre ve Usrat el-Katre fî Ahbâr el-Devle el-Selçûkiye” adlı eseri, Büyük Selçukluların kültür ve kurumlaşma konularına ışık tutan yönleri ele alınarak böyle bir çalışma ile irdelenmeye çalışılmıştır.Eserde anlatılan olaylar Tuğrul Bey’in sultanlığı zamanından başlar ve Büyük Selçukluların son dönemine kadar gelir.