Yetiştirme yurdunda kalan ve kalmayan kız ergenlerin yalnızlık düzeylerinin incelenmesi

Arastırmada yetistirme yurdunda kalan ve kalmayan kız ergenlerin yalnızlık düzeylerinin incelenmesi ve yetistirme yurdunda kalan ergenlerin yetistirme yurdunda kalma nedeni, yetistirme yurduna gelme yası ve aile bireylerinden veya akrabalarından biriyle görüsme durumu degiskenlerinin yalnızlık düzeylerinde farklılık yaratıp yaratmadıgının belirlenmesi amaçlanmıstır. Arastırma Kayseri il merkezinde bulunan Kız Yetistirme Yurdunda kalan 50, liselere devam eden 50 kız ergen olmak üzere toplam 100 kız ergen üzerinde yürütülmüstür. Arastırmada ergenlerin kendileri ve aileleri ile ilgili bilgileri elde etmek için arastırmacı tarafından hazırlanan “Genel Bilgi Formu”, yalnızlık düzeylerini belirlemek amacıyla ise Rusell, Peplau ve Ferguson (1978) tarafından gelistirilen Demir (1989) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalısması yapılan “UCLA Yalnızlık Ölçegi” kullanılmıstır. Arastırmadan elde edilen veriler “t-Testi” ve “Varyans Analizi” ile degerlendirilmistir. Arastırma sonucunda yetistirme yurdunda kalan ve kalmayan kız ergenlerin yalnızlık düzeyi puan ortalamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılık oldugu belirlenmis (p<.01) ve yetistirme yurdunda kalan ergenlerin yalnızlık düzey puan ortalamalarının yetistirme yurdunda kalmayan ergenlerden yüksek oldugu saptanmıstır. Ayrıca yetistirme yurdunda kalan ergenlerin yetistirme yurduna kalma nedeninin ve yetistirme yurduna gelme yasının da önemli bir farklılık yarattıgı saptanmıstır (p<.01). Aile bireylerinden veya akrabalarından biriyle görüsme durumunun ise yalnızlık düzeylerinde anlamlı bir farklılık yaratmadıgı belirlenmistir (p>.05).

Ergen ,

Aile ,

Yetiştirme Yurdu ,

Yalnızlık Düzeyi ,

Adolesence ,

In this study it is aimed to analyze the loneliness level of girl adolescents staying and not staying in an orphanage and their reason to live in an orphanage, the age when they started to live in the orphanage and to specify whether the variables of meeting with family members or relatives cause a difference in the loneliness levels. The study is conducted on 100 adolescent girls, 50 of whom studying at high schools and 50 of whom staying at Orphanages for girls in central town of Kayseri province. “The General Information Form” prepared by the researcher in order to obtain information about the adolescents and their families and “UCLA Loneliness Scale” developed by Rusell, Peplau and Ferguson (1978) and for which Demir (1989) investigated its validity and reliability have been used in the study. The data obtained during the study has been assessed with “T-test” and “Variance Analysis”. In the end of the study it is determined that there is a statistically significant difference of loneliness level grade averages between the adolescents staying and not staying at the orphanages (p<.01), and that loneliness level grade averages of the adolescents staying at an orphanage are higher than those not staying at an orphanage. And it is also determined that adolescents’ ages for beginning to stay at an orphanage and their reason to come there cause a significant difference (p<.01). It is also identified that their meeting with a family member or a relative does not lead to a significant difference in their loneliness levels (p>.05).

Family ,

Orphanage ,

Loneliness Level ,