Makale özeti ve diğer detaylar.
Mit dem Erlass der FFH-Richtlinie (92/43/EWG) hat die Europäische Union auf den glo-balen Rückgang der biologischen Artenvielfalt reagiert. Das Hauptziel dieser Richtlinie ist damit die Sicherung der Artenvielfalt. Zur Realisierung dieses Ziels sieht sie die Errichtung eines kohä-renten europäischen ökologischen Netzes besonderer Schutzgebiete mit dem Namen „Natura 2000“ vor. Bestandteile dieses ökologischen Netzes sind die aufgrund der FFH-Richtlinie einge-richteten Schutzgebiete und die nach der Vogelschutzrichtlinie ausgewiesenen besonderen Vo-gelschutzgebiete. Die Antwort auf die Frage, wie der Schutz der Natura 2000-Gebiete sicherge-stellt wird, liefert das Schutzregime der FFH-Richtlinie, welches in Art. 6 FFH-RL normiert ist. Diese Vorschrift sieht drei, jeweils eigenständige Schutzinstrumente vor. Sie fordert einerseits die Festlegung von Erhaltungsmaßnahmen für die besonderen Schutzgebiete (Art. 6 Abs. 1 FFH-RL). Andererseits statuiert sie das allgemeine Verschlechterungs- und Störungsverbot (Art. 6 Abs. 2 FFH-RL). Sie schreibt weiterhin unter bestimmten Voraussetzungen die Durchführung der Verträglichkeitsprüfung für Pläne und Projekte gemäß Art. 6 Abs. 3 Satz 1 FFH-RL, sowie den in Art. 6 Abs. 3 Satz 2 FFH-RL normierte Verträglichkeitsgrundsatz vor, von dem nur in be-sonderen Ausnahmefällen abgewichen werden kann.
Günümüzde artık güncel bir sorun halini alan biyolojik çeşitliliğin gerileyişi karşısında Avrupa Birliği 1992 yılında Fauna-Flora-Habitat Yönergesini (92/43/EEC) çıkarmıştır. Bu yö-nergenin temel amacı biyolojik çeşitliliğin korunmasıdır. Söz konusu yönerge bu bağlamda özel koruma alanlarının belirlenerek, Natura 2000 adı altında Avrupa ekolojik ağının oluşturulmasını öngörmektedir. Bu ağa dahil olan özel koruma alanlarında bu yönergenin 6. maddesinde yazılı olan hükümler geçerlidir. Fauna-Flora-Habitat Yönergesinin 6. maddesi bu bağlamda üçlü bir koruma mekanizması öngörmektedir. Bu maddenin birinci fıkrası üye ülkeleri özel koruma alan-larında gerekli koruma tedbirlerini almakla yükümlü kılmaktadır. İkinci fıkra ise özel koruma alanlarında doğal türlerin ve bu türlerin yaşam alanlarında ortaya çıkan zararları önlemek için ge-rekli tedbirlerin alınmasını emretmektedir. Bu maddenin üçüncü fıkrası ise bu alanlar üzerinde olumsuz etkiler doğurabilecek plan ve projeler için bir uyumluluk denetimi ve uyumluluk prensi-bi öngörmektedir. Fauna-Flora-Habitat Yönergesi içerdiği bu hükümler ile Natura 2000 çevre ağına dahil olan alanlarda yok olmayla karşı karşıya olan türlerin devamını güvence altına al-maktadır.