Bir optimal parasal politika ilkesi olarak friedman kuralı

Friedman kuralı (Friedman Rule, FR) son dönemde para politikası teorik tartısmalarının merkezine oturmustur. Sıfır nominal faiz oranı ile zaman tercih oranında bir deflasyon olarak tanımlanan FR’nin kırkıncı yılına yaklasırken yeniden gündeme gelmesinin altında önemli ölçüde dünyada enflasyon hedeflemesinin giderek yaygınlasması ve görünürde FR’ye aykırı biçimde düsük ve pozitif düzeyde enflasyon oranlarının seçilmis olması bulunmaktadır. Bu durum iki nedenle FR üzerinde yeniden durmayı gerektirmektedir. Birincisi, FR’nin gerçek anlamı ve kosulları belirlenmelidir. İkincisi enflasyon oranı yönünden FR’den sapma veri iken bu farklılıgın teorik açıklaması bulunmalıdır. Bu makalede konunun ilk kısmıyla ilgilenilmektedir. Paranın rolünün alternatif modelleme biçimlerinin yer aldıgı tam rekabetçi modellerde FR arastırılmaktadır. Makalede, FR’nin orijinal olarak aynı karar dengeye ait bir sonuç oldugu, Friedman’ın kendisinin aynı karar dısında enflasyon oranının pozitif olabilecegini reddetmedigi, Friedman (1969)’dan sonra yapılan çalısmalarda aynı karar dısında FR’nin sınırlı kosullarda optimal bulundugunun gösterildigi genel sonuçlarına ulasılmaktadır. Dolayısıyla, teori gerçekle özünde bir çatısma içinde degildir.

Optimal Parasal Politika ,

Friedman Kuralı ,

Enflasyon Vergisi ,

Paranın Rolünün Alternatif Modelleme Biçimleri ,

Optimal Monetary Policy ,

The Friedman rule (FR) has been at the center of monetary policy debates in recent years. While the rule is reaching to the age of forty, the main reason of this revival of interest in the FR, defined as the zero nominal interest rate with a deflation rate at the time preference rate, is worldwide spreading of inflation targeting and choosing low and positive inflation rates are seemingly conflict with the rule. This situation has made it urgent to reconsider the FR for two reasons. Firstly, FR’s true means and conditions must be found out. Secondly, given the fact that the inflation targeting reality is different than the FR itself, then there must be some theoretical explanations of this divergence. This article deals with the first issue and tries to find out under what conditions this rule could be optimal under various modeling approaches to role of money with perfect competitive environments. The article concludes that the FR was obtained originally as a property belong to the steady states equilibrium, Friedman himself did not rejected that optimal inflation rate could be positive out of the steady states and the studies that followed Friedman (1969) have identified certain conditions under which the FR to be optimal out of steady states. Hence, the theory is not conflict with the reality in essence.

Friedman Rule ,

Inflation Taxes ,

Alternative Modeling Approaches To Money’s Role ,