Türkiye’de din eğitimi politikaları üzerine düşünceler

Türkiye’de Cumhuriyet dönemi boyunca eğitim sistemi içerisinde dinin yeri sürekli tartışılmıştır. Bu tartışmaların önemli bir boyutunu da okullardaki din eğitimi oluşturmaktadır. Bu konuda Türkiye zengin bir deneyime sahiptir. Okullarda din dersine hiç yer vermemekten seçmeli ve zorunlu olmasına kadar farklı seçenekler denenmiştir. Bu deneyimler iyi analiz edildiği takdirde oluşturulacak yeni din eğitimi politikalarına katkı sağlayacaktır. Makalede, Türkiye’de din eğitimi tarihi ile ilgili genel bir girişten sonra okullarda din dersleri konusunda güncel olan şu konular incelenecektir: 1. Din derslerinin zorunluluğu; 2. İsteğe bağlı din eğitimi; 3. Din eğitiminde çoğulculuk ve Alevilik; 4. Avrupa Birliği ve din eğitimi. Sonuçta, okullarda zorunlu din dersi uygulamasının sağlıklı, bilimsel ve ulusal bütünlüğe katkı yönünden diğer seçeneklerden daha başarılı olduğunu söyleyebiliriz. Bu çerçevede din dersinin varlığı ile ilgili tartışmalardan daha çok dersin niteliği üzerinde durulmalı ve değişen şartlara göre içerik, metot ve pedagojik açılardan yeniden yapılandırılması çoğulcu bir perspektifle tartışılmalıdır.

Okullarda din dersleri ,

Çoğulculuk ve din eğitimi ,

Alevilik ,

Avrupa birliği ve din eğitimi ,

Religious education in schools ,

The role of religion in educational system has been discussed during the Republican period in Turkey. Religious education in schools consists of one of the important dimension of the discussions. Turkey has a rich diversity of experience pertaining to this matter, from non-existence of religious education in schools to compulsory one. When we analyse these experiences with deliberation it will make a great deal of contribution to create a new policies of religious education for future. In this article, after a brief introduction the history of religious education in Turkey to contribute the later debate the following contemporary issues will be examined: 1. Compulsory religious education in schools, 2. Voluntary religion education, 3. Pluralism in religious education and Alewism, 4. European Union and religious education. Hence, we can argue that the implementation of compulsory religious education in schools is more effective than other options from qualitative point of view. In this context, it is more appropiate to discuss the qualities of religious education such as content, methods, pedagogy in a plural manner rather than the existence of this lesson in Turkey.

Pluralism in RE ,

Alewism ,

RE and European Union ,