Makale özeti ve diğer detaylar.
Platon ile Aristoteles'in retorik anlayışlarını karşılaştırmaya çalıştığımız makalemizde, öncelikle terim olarak retoriğin etimolojisini gözden geçirdik ve Cicero ile Barthes'ın bazı tespitleri ışığında, retoriğe dair kavramsal bir çerçeve çizmeye çalıştık. Bunun ardından, retoriğin doğuşunun ve Sofistler tarafından kullanılmasının tarihçesini gözden geçirdik. Makalemizin Platon'a ayrılan alt başlığında, Sofistler'e ve belâgat sanatına yönelik eleştirilerini inceledik. Platon'un bir yandan yaygın haliyle sofistik retoriği "bir göz boyama sanatı" olarak mahkûm ederken diğer yandan, felsefenin hizmetine koşulacak bir "iyi" retoriğin imkânına da işaret ettiğini saptadık. Bu imkânın, öğrencisi Aristoteles tarafından dikkate alındığını ve retoriği, ona göre kesin bilimler dışında kalan konuları mülâhaza etmenin yöntemi olan diyalektiğin kapsamında değerlendirdiğini gördük.
In our article, in which we tried to compare Plato's and Aristotle's rhetoric conceptions, first of all we have reviewed etymology of rhetoric as a term and tried to draw a conceptual frame with regard to rhetoric in the light of certain findings of Cicero and Barthes. Then, we reviewed the emergence of rhetoric and history of its utilization by Sophists. Under the subheading allocated to Plato of our article, we studied his criticisms aimed at Sophists and art of eloquence. We determined that Plato, on one hand, condemned sophistic rhetoric in its common form as "an art of smoke and mirrors", on the other hand, he pointed out to a possibility of a "good" rhetoric that will serve philosophy. We found that this possibility was taken into account by Aristotle, his student, and included in the scope of dialectics, which is a method of considering those subjects excluded from the scope of demonstrative sciences according to him.