Osmanlı’nın son döneminde islahat ve tarikatlar: bektâşîlik ve nakşbendîlik örneği

Makalede, II. Mahmut’un hükümdarlığından II. Meşrutiyet’e kadarki süreçte Bektaşîlerin ve Nakşbendîlerin ıslahata yaklaşımı ve bunun yönetim kademesiyle ilişkilerine tesiri incelenmiştir. Yüz yıllık dönemin devlet tekke ilişkilerinin panoraması mahiyetindeki çalışmada ilkin, yasaklanması sonrası Bektaşîliğin devlet nezdindeki konumuna, diğer tarikatların bu uygulamaya tepkisine genel itibariyle değinilmiştir. Tarihi süreç içinde Bektâşîlerin ve Nakşbendîlerin ıslahata yaklaşımının değişiklik arz ettiği görülmektedir. Her iki tarikatın tavır değişiklikleri ve nedenleri, Sultan Abdülmecit ve Sultan Abdülaziz’in bunlara bakışı, Sultan II. Abdülhamit’in uyguladığı siyasetin Bektaşîler ve Nakşbendîler üzerindeki etkileri ele alınan diğer konulardır.

Tarikat ,

Bektâşîlik ,

Nakşbendîlik ,

Osmanlı ,

Islahat ,

Meşrutiyet ,

Tariqa ,

Bektashiyya ,

Naqshbandiyya ,

In this study is about the approach of Bektashiyya and Naqshbandiyyah to the reform and their stiuations in the state from II. Mahmut to II. Constituonal Government. In this study such as the panorama of centenarian period, analysed the position of Bektashiyya in the government after the prohibition of this tariqa and the reaction of the other tariqas to this application in general. In the historical process, the approach of Bektashis and Naqshbandis to the reform has shown an alteration. These tariqas’ alteration and their causes, the approacah of Sultan Abdülmecit and Sultan Abdülaziz to them, the influence of Sultan II. Abdülhamit’s policy on Bektashies and Naqshbandis are the other issues in this study

Ottoman ,

Reform ,

Constituonal government ,