âmirî’nin düşünce sisteminde felsefe ve felsefî bilimlerin meşruluğu sorunu

İslam dünyasında felsefe ve felsefî bilimler, hem yabancı kökenli olarak görüldükleri hem de tartıştıkları konuların din için zararlı olduğu düşünüldüğü için fıkıhçı ve kelamcıların eleştirisiyle karşılaşmıştır. Anılan nedenlerden dolayı, İslam toplumunda felsefe ve felsefi bilimlerin meşruluğu daima tartışma konusu olmuştur. Bu yüzden felsefeyle ilgilenen düşünürler, onun meşruluğunu göstermek için, entelektüel bir çaba içerisine girmişlerdir. Bu çabanın örneklerini, Kindî, Fârâbî, İbn Sînâ, İbn Rüşd gibi düşünülerin yapıtlarında görmek olasıdır. Aynı çaba, 10. yüzyıllarda yaşamış Amirî’nin yapıtlarında da görülür. Biz bu makalede, Âmirî’nin felsefe ve felsefi bilimlerle uğraşmanın meşru bir etkinlik olduğunu gösterirken hangi argümanlara dayandığını ve dayandığı argümanların mantıksal sonuçlarının neler olduğunu tartışmayı amaçlamaktayız.

Âmirî ,

Felsefe ,

Bilim ,

Kelâm din ,

Âmirî ,

Philosophy ,

In Islamic world philosophy and philosophical sciences have been criticised theologians (mutakallimun) and religious lawyers (fuqaha) since they are thought to be harmful for the religion, because of their discussed topics and their origin is thought to be foreign. Because of the mentioned reason, in Islamic society, the legality of philosophy and philosophical sciences have olways been a topic of discussion. For this reason, thinkers who are interested in philosophy have had an intellectual effort to show its legality. It is possible to see these efforts’ examples in the Works of Kindî, Farabi, Ibn Sina (Avicenna) and Ibn Rushd (Averroës). The same effort is seen in the works of Âmirî who lived in the 10th century. In this article we aim to show Âmirî’s effort on philosophy and philosophical sciences is a legal struggle and olso to discuss what kind of arguments his struggle was based on and what are the logical results of his supported arguments.

Science ,

Theology ,

Religion ,