Michel foucault: klasik ve modern çağlarda insan

Eserlerinin hemen hemen tamamını Batı düşüncesinin xvı. yüzyıldan bu yana yaşamış olduğu değişim ve dönüşümlerini belirlemek, çözümlemek ve tarihini yazmak amacıyla kaleme almış olan Michel Foucault’nun, “Klasik” ve “Modern” çağlarla hangi tarihsel dönemleri kasdettiğinin belirlenmesi gerekir. Arkeolojik çözümlemesinin kapsamında yer alan Klasik Çağda Deliliğin Tarihi, Kliniğin Doğuşu, Kelimeler ve Şeyler ile bu eserlerde uyguladığı arkeolojik yöntemin açıklanması olan Bilginin Arkeolojisi’nde o üç tarihsel dönemden söz eder. Her bir döneme de, belirleyen, yöneten a priori kurallar toplamı olan bir episteme atfeder. Ortaçağdan Rönesansa kadar süren birinci episteme bilgiyi nesneler arasındaki “benzerlik”e göre meydana getirirken, xvıı. yüzyıldan xvııı. yüzyıla kadar devam eden ikinci episteme ya da Klasik çağ bilgiyi şeylerin arasındaki “farklılık”a göre oluşturur. Sürekliliğin egemenliği altında farklılıklar bir tablonun içine yerleştirilmek suretiyle düzen ve anlam kazanırlar. Xvııı. yüzyılın sonundan xx. yüzyılın başlarına kadar devam eden üçüncü epistemenin ya da Modern dönemin merkezinde yer alan konu ise “insan” ve “insan bilimleri”dir.

İnsan ,

Klasik çağ ,

Modern çağ ,

Episteme ,

Temsilcinin yetkisi velî vasî ,

Tablo ,

Human ,

Michel Foucault’s most of the writings were written to determine and to analyse the changes and transformations of western idea from xvı. Century to xx. Century. It is necessary to determine that what he wants to mean with “classical time” and “modern time”. In inclusion of his archeological analysis, he said there are three historical stages in the Archeology of Knowledge that this book is the explanation of archeological method which was applied to his books History of Madness, The Birth of the Clinic and Words and Things. In each stage he ascribes a total episteme that is composed from “a priori” principles which directs and determines. While the first episteme has continued from middle age to renaissance that produced similarity between things, the second episteme or classical age continued from xvıı. Century to xvııı. Century , produce knowledge from differences between things. Under the solidarity of continuity, differences that are placed in a frame gains meaning and order. From the end of xvııı. Century to the begininig of xx. Century the subject of is “human” and “human science” the third episteme or modern times.

Foucault ,

Classical and Modern Times ,

Archeology of Knowledge ,