Makale özeti ve diğer detaylar.
18. yüzyıldan itibaren iç ve dış meselelerle uğraşmak zorunda kalan Osmanlı Devleti 1829’da Yunanistan Devleti’nin kurulmasıyla Mora ve çevresini; 1830’da ise Cezayir’i Fransa’ya terk etti. Henüz bu yaraları sarmadan 1831’de Mısır Valisi Mehmed Ali Paşa isyan etti. Bu isyan başlangıçta bir iç mesele olarak görüldü. Ancak Osmanlı ordusu 1832’de Belen ve Konya’da, 1839’de ise Nizip’te yenilince Osmanlı Devleti Avrupa devletlerine başvurmak zorunda kaldı. Neticede Rusya, İngiltere, Avusturya ve Prusya’nın Osmanlı Devleti’nin yanında yer almasıyla Mısır’da idare babadan oğula geçmek şartıyla 1841’de Mehmed Ali Paşa ve ailesine bırakıldı. Bu şekilde büyük emeller peşinde koşan Mehmed Ali Paşa sadece Mısır’la yetinmek zorunda kaldı.
Troubled with internal and external problems since the 18th century, the Ottoman Empire lost Mora and its environs to Greece in 1829, and Algeria to France in 1830. Before any recovery from these defeats, Mehmed Ali Pasha, the Governor of Egypt, revolted against the Sultan. This revolt was initially seen as an internal affair. However, when the Ottoman armies were defeated in Belen and Konya in 1832 and in Nizip in 1839, the Sultan has to seek help from Europe. In the end, Egypt problem was solved with the help of England, Russia, Austria, and Prussia, and government of Egypt was handed over to Mehmed Ali Pasha and his family with hereditary succession in 1841. Thus, although he had great aspirations, Mehmed Ali Pasha had to settle for Egypt.