Kur’ân-i kerim ve inciller’de peygamber dayanışması: muhammed (a.s.) ve isâ (a.s.) örneği

Risâlet vazifesini, Adem’den başlayarak son Peygamber’in çabalarıyla tamamlanan “kutsal bir yolculuk” olarak kabul eden bu araştırma, bazı peygamberlerin süreklilik arz eden bu evrensel misyonun değişik safhalarında sergiledikleri farklı dayanışma şekillerini konu edinmektedir. Bunun yanısıra, son iki peygamber; Muhammed (a.s.) ile İsâ (a.s.)’nın yukarıda dile getirdiğimiz reâliteye uygun, ayrıca “nebevî ortak zemine” yani tevhid ilkesine yönelik olarak birbirleri hakkında ortaya koydukları ve “dünya insanlık ailesine” sundukları dayanışma çabaları da bir anlam örgüsü içerisinde ele alınmaktadır.

Kur’ân-ı Kerim ,

İnciller ,

İsâ ,

Muhammed ,

Dayanışma ,

Nübüvvet ,

Süreklilik ,

Qur’ân ,

Gospels ,

Jesus ,

Muhammad ,

This study, which postulates the mission of prophecy as a “sacred journey”, starting with Adam and completed by the Last Prophet’s endeavors, aims to study various “prohetic collaboration” cases put into practice by some prophets in this universal and perennial mission. In addition, in this study, the last two prophets’ praxes and collaborative endeavors that were a model for “universal human family” and support each other in accord with the “prophetic common ground” (tawhîd) will be evaluated broadly.

Collaboration ,

Prophecy ,

Continuity and continuality ,