Bu makalede h. ilk dört asırda yaşamış olan ehl-i tasavvufun hadis ve sünnet karşısındaki konumları incelenmiştir. Girişte onların sünnete olan bağlılıklarına vurgu yapılıp ardından rivayet ve dirayet açısından hadis ilmine olan katkıları değerlendirilmiştir. Bu çerçevede çok tartışılan zayıf ve mevzu hadislere karşı tavır ve tutumları tespit edilerek mezkûr hadislerin hadis rivayeti açısından cerh ve ta’dil’e tabi tutulup tutulmadıkları ana hatlarıyla irdelenmiştir.