Günümüz uluslararası hukuk ile mukayeseli” hz. peygamber döneminde diplomatik dokunulmazlıklar

Diplomatik temsilcilerin hukukî statüsü sorunu, uluslararası hukukun en eski ve en çok işlenmiş olan konusudur. Bu konudaki uluslararası örf ve adet kuralları, 1961 tarihinde kabul edilmiş olan Diplomatik İlişkilere dair Viyana Konvansiyonu’nda tedvin edilmiştir. İslâm’ın ilk dönemlerinde diplomatik temsilcilerin dokunulmazlıkları konusu, İslâm’ın genel ilkeleri çerçevesinde ele alınmış ve elçiler lehine bugünkü uluslararası hukuktaki uygulamalara benzer düzenlemeler yapılmıştır. Ayrıca bu dönemde sürekli elçilik müessesesi bulunmadığından, elçilik binalarına da ihtiyaç duyulmamıştır. Ancak bu konuya kayıtsız kalınmayıp elçilik binalarının işlevi, Medine’deki özel evlerde yürütülmüştür. Öte yandan bugünkü uluslararası hukuktaki uygulamalara benzer tarzda diplomatik temsilcilere kişi dokunulmazlığı sağlanmıştır. Bununla birlikte diplomatik temsilciler, misyon binaları için öngörülen çerçevede olmak üzere, konut dokunulmazlığından da yararlanmışlardır. Haberleşme dokunulmazlığı ve seyahat serbestliği yönünde de herhangi bir engel söz konusu değildir. Ancak temsilcilerin de diplomat vasıflarına uygun davranmaları, görevlerini kötüye kullanmamaları gerekir. Aksi takdirde istenmeyen kişi ilan edilerek ülke dışına çıkarılmaları gündeme gelebilir.

Uluslararası Hukuk ,

Diplomasi ,

Diplomatik Temsilci ,

Diplomatik Dokunulmazlık ,

Diplomat ,

İmtiyaz ,

International law ,

Diplomacy ,

Diplomatic Representative ,

The problem of legal status of diplomatic representatives is the oldest and the most studied issue of the international law. The rules of manners and customs related to this issue was codified at Vienna Convention relating to diplomatic relation in 1961. The issue of immunities of diplomatic representatives in the first periods of Islam, was held within the framework of general Islamic principles, and some regulations, which are similar to current international law practices, were done in favor of ambassadors. Besides as there was not any permanent embassy organization, there was no need for embassy buildings. But there was no indifference to this subject, the function of embassy buildings was carried out at special houses in Medina. On the other hand, diplomatic representatives were provided with the personal immunity similar to current international legal applications. At the same time, diplomatic representatives benefited from immunity of domicile within the framework used for mission buildings. There was no restraint for communication immunity and freedom of travel. But representatives had to act according to their position and they should not abuse rights given to them. Otherwise they could be departed as an unwanted person.

Diplomatic İmmunity ,

Diplomat ,

Prerogative ,