Foucault’da iktidar, özgürlük ve direniş

Foucault, 20. yüzyılın temel sorunu "iktidar aşırılığı" olarak teşhis etmiş ve iktidarı siyasi analizinin merkezine yerleştirmiştir. Onu buna yönelten sebep ise 19. yüzyıldan kalan teorik aygıtların meselenin analizinde yetersiz kalmasıdır. Foucault'nun bilimsel bilgi ile ilişki içinde vücuda gelen iktidara dair görüşleri ile siyaset teorisine önemli açılımlar getirmiştir. Foucault, toplumsal ilişkilerin iktidar/direniş dinamiği tarafından belirlendiğini düşünür. Ona göre stratejik bir durum/ağ olarak iktidar her yerde hazır ve nazırdır. İktidarın olmadığı bir toplum ancak soyutlamada mümkündür. Fakat iktidarın olduğu her yerde direnişte vardır. İktidar ile direniş arasında ontolojik bir birliktelik vardır. İktidar/direniş dinamiğinde özgürlük iktidarı uygulamanın ön koşuludur. Özgürlüğün ve direnişin olmadığı yerde iktidardan değil, ancak tahakkümden bahsedilebilir ki, tahakküm de bir iktidar ilişkisi değildir.

İktidar ,

Direniş ,

Özgürlük ,

Tahakküm ,

Özne ,

Foucault, identifies basic problem of the 20th century as a "excess power" and placeses power in the center of political analysis. The reason that lead to him this is, inadequate theoritical tools, inherits 19th century for analysis of problem. Foucault's views of power and is relationship with scientific information occured new implication in the theory of politics. Foucault thins that social relationships are dominated by the power/reistance dynamics. According to him, as a strategic situation /network power is ewerywhre/omnippresent. A society without power merely possible in abstraction. Where there is power there is resitance. There is an ontogical realtionship between power and reistance. Where there no power can only talk about domination and domination is not a relations of power.

Power, ,

Resistance, ,

Freedom, ,

Domination, ,

Subject. ,