Makale özeti ve diğer detaylar.
Dünyanın bütün kültürlerinde, biri genel olarak kabul edilmiş Batı düşüncesiyle diğeri de Doğu düşüncesiyle uyumluluk arz eden iki yönelim söz konusudur. Bütüncül bir kültüre ulaşmak amacıyla bu iki yönelimin birleştirilmesi gereği tezahür etmektedir. Bu amaca ulaşmanın yolu da çift katmanlıdır: Küçük ölçekte, dünyanın bütün kültürlerinde içkin olan bu iki yönelim birleştirilmelidir; daha geniş ölçekteyse, beşer ırkının birbirine neredeyse tamamen zıt görünen iki ucunun gerçekte birbirine düşmansı olmadığı gerçeği teslim edilmelidir. Doğu ile Batının kültürel, bilimsel ve felsefi olarak birbirine –ivedi olarak değilse şayet–sürekli olarak muhtaç olduğu önermesi ileri sürülmektedir. Doğu ve Batı bir bütünün iki yarısıdır ve dolayısıyla bütünleşme ve bireşim çabalarıyla bir araya gelmeye muhtaçtır. Öte yandan, dini alan açısındansa, Doğu ile Batı'yı bir araya gelmeye sevk eden temel etken, bütünleşme ya da birleşme fikri aksine şudur: İnsanlar diğer dinleri kendi dinlerine dair bilgilerini artırmak için çalışmalıdırlar. Bu bağlamda, makalede, İslami konuları öğretme sürecinde gayri İslami metinlere temas eden Abdülkâdir El-Geylânî örneği ile kişisel bir muhasebe de kapsanmaktadır.
In every culture of the world, there is one orientation that goes along with the generally-accepted idea of West and another that might be paired with the idea of East. For a complemented culture, it seems that these two orientations must be combined. And the way to do it is twofold: On a small scale, the two main orientations immanent in every culture of the world must be combined; on a larger scale, it should be realized that seemingly the two exactly opposite ends of the entire culture of the human race are not in fact inimical to each other. It has been proposed that East and West are in constant –if not urgent– need of each other culturally, scientifically, and philosophically. They are two halves of a whole and thus need to get together through the efforts towards integration. On the other hand, in terms of the religious realm, the main motive leading East and West to meet unlike the idea of integration or combination seems to be the following: People should study other religions in order to learn about their own. Besides, in this regard, examples of drawing on non-Islamic texts when teaching Islamic subjects by Abdülkâdir El-Geylânî and a personal account have been included.