Bilim-hadis ilişkisine dayalı bir metin tenkidi tartışması

Metin kritiği, geçmişte ve günümüzde, hadisciliğin vazgeçilmez sorunlarından birisi olup nihai hedefi, bir rivayetin gerçekten peygambere ait olup olmadığını sorgulamaktır. Son dönemlerin hadis tenkit sisteminde çağdaş bilimin bir argüman olarak kullanılması, bu sorunu ileri derecede kompleks bir şekle büründürmektedir. Kur’ân ve hadislerden oluşan dini metinleri bilimsel paradigmayla test etme pozisyonuna düşmeleri, müslümanları, hadislerin sahih veya uydurma oluşunu tespitte bile bu paradigmayı kullanmaya zorlamıştır. Bu, bir hadisin bugünkü bilimsel sonuçlarla örtüşüyor ve deneysel olarak ispatlanıyorsa, sahih olacağı anlamını taşıyordu. Aynı şekilde bilime aykırı ise, o zaman mevzu sayılmalıydı, yani onu peygamber söylemiş olamazdı. Çalışmamızda, bilgideki tarihselliği yok sayan ve peygamberin çağdaş bilimsel bilgiyle donanımlı olduğu inancını taşıyan bu iki anakronist yaklaşımın tartışması yapılacaktır.

Metin Tenkidi ,

Sahîh ,

Uydurma ,

Bilim ,

Deney ,

Pozitivist ,

Pozitivizm ,

Critisizm of text ,

Genuine (sahîh) ,

False (mevzû) ,

Science ,

Critisizm of text, as in the past, is one of the unavoidable problems in the studies of hadiths. The aim of this criticism is to examine if a hadith really belongs to the prophet Muhammad. The usage of contemporary science as a guide in the critisizm system of the new ages makes this problem exceedingly dificult. Because of verifing religious texts (Kur’ân and Hadiths) with scientific paradigm, the muslims had to use that paradigm to decide if a hadith is genuine (sahîh) or false (mevzû). This means that when a hadith is confirmed by results of the science and experiment, it shuold be genuine, otherwise false. These two anachronic approachs which pretend not to see the historicity of the knowledge and belive that the prophet Muhammad is able to know all of contemporary scientific knowlage, are going to be discussed in this work.

Experiment ,

Positivist ,

Positivism ,