Makale özeti ve diğer detaylar.
Ebû Bekir el- Beyhakî (458/ 1066)’nin, Kitâbu’d- De‘avâti’l- Kebîr’i, du‘â kaynakları arasında, tasnif dönemine aid olması ve devrinin bütün özelliklerini en iyi şekilde taşıyan bir örnek olması itibariyle ayrı bir öneme sahiptir. İhtivâ ettiği rivâyetlerin, çok kullanılır ve itibar edilir mahiyette oluşu, seçilen hadislerin kısa ve özlü ifadelerden oluşması, kalıp ifade ile başlayan hadislere yer verilmiş olması, bizi, musannıfın eserindeki rivâyetlerin halka mâl olmasında kolay olanı seçtiği düşüncesine sevk etmektedir. Eserde, ilk (sahâbî) râvîlerinin, ekseriyetle, meşhûr ve hemen her kesimin tanıyıp sevdiği kişilerden oluştuğu ve hadislerin tahrici neticesinde ulaşılan kaynaklara bakıldığında, sahih ve muteber asıllara dayandığı görülmektedir.
We regarded it necessary to peresent Ebu Bekir el Beyhaki’s work - Kitabu’d- Delavati’l- Kebir - to the scientist and Turkish readers as it is an example with all its peculiarities among the prayer’s sources and belonging to the period’s classification. That the hearsay’s being used very much and their being considered honor, the selected hadiths being short and aphorism dispatch us that the writer chose the easy rumors that were accepted by the public. We see that the rumorer generally has been chosen among the popular people who are loved the most by everybody in society. It is possible to see that the hadiths have been based on real and trusted sources.