Makale özeti ve diğer detaylar.
“Dîvânu’l-’Arab” olarak bilinen ve İslamiyetin doğuşundan sonra h.II. asra kadar sözlü olarak rivayet edilen Eski Arap şiiri, Kur’ân-ı Kerîm’in açıklanması ve dil çalışmaları bakımından önemli bir kaynak olmuştur. Yazıya aktarılan bu şiirin üzerinde değişik şekillerde yapılan çalışmaların şekillenmesinde dinî ve ahlakî değerlerin rolü büyüktür. Dine ve ahlâka aykırı söz ve ifadeler ile kişiliklere saldırı niteliğinde olan sözleri bulunduran şiirlerin ilmî ve edebî materyal olarak kullanılması uygun görülürken, bunun dışındaki maksatlarla rivâyet edilmesi hoş karşılanmamıştır
The ancient Arabic poem known as “Dîvânu’l-’Arab”, which is orally narrated until the second century of Hegira after coming of Islam, has became an important source in terms of interpretation of the Holy Qur’an and language studying. On this poem transferred to writing, the role of religious and ethical values, which are effective on the forming the work that performed in different manners, is very important. While the use of poems which include remarks and expressions contrary to the religion and ethics, and words attacking individual rights were approved as a scientific and literary materials, narrations except these purposes were not assented.