Definitive comparison and analysis of l.v. beethoven’s op. 106 piano sonat’s first part in terms of piano education

Beethoven's Op 106 B Flat Major piano sonata is known as “Hammerklavier”. This sonat, composed in 1819 corresponds to the mature period of the composer and is believed as one of the most difficult to be played. Allegro which is the first part of the sonata starts with exhibition section (first theme group, second theme group) development section and fugato within development section, development of modulation, finishes again with exhibition (first theme group, second theme group and finally Coda). Except from ordinary sonata forms sonata form following the fugue brings an increase in volume and in addition to that presents two different composition design within one. The reason why this composition is termed as hammer-clavier sonata is because this sonata is pioneer of modern piano. In addition, “Hammerklavier” is defined in literature as Pianoforte of 1820's Vienna. Within this study, it is observed that the material used in the first part is different from other, corresponds to the maturate period of the composer and includes different composition methodologies within the frame of sonata form. Related with the topic it is stressed how sonata form is developed in terms of historically and formal until 1819. 

Beethoven ,

Sonata ,

op.106 ,

Form in music ,

Ludwig van Beehoven Op. 106, Si Bemol Majör, piyano sonatı 

“Hammerklavier” olarak da adlandırılır. 1819 yılında bestelenen sonat, Beethoven’in besteciliğinin olgun dönemine denk gelir ve piyano edebiyatında icra edilmesi en zor eserlerden kabul edilir. Sonatın ilk bölümü Allegro kendi içinde Sergi kesiti (Birinci tema grubu, İkinci tema grubu), Gelişme kesiti ve Gelişmenin içinde Fugato kesit, modülasyon bölgesinin geliştirilmesi ve sürdürülmesi, yeniden sergi (Birinci tema grubu, İkinci tema grubu son olarak Koda) ile birinci bölüm biter. Alışılageldik sonat formlarının dışında gelişme bölümündeki füg stilinde gelen kesit sonat formu içerisinde hacimsel olarak bir büyümeyi beraberinde getirmiş, aynı zamanda iki farklı besteleme şeklini bir bölüm içerisinde sunmuştur. Esere çekiç – klavye denmesinin sebebi de modern piyanonun öncüsü olmasından kaynaklıdır. Aynı zamanda Hammerklavier, 1820 Viyana’sında “Pianoforte” olarak literatüre geçmiştir. Bu çalışma içerisinde sonatın birinci bölümünde kullanılan materyalin diğer sonatlardan daha farklı olduğu, bestecinin olgunluk dönemine denk geldiği ve sonat formu çerçevesinde farklı besteleme yöntemlerini de barındırdığı görülmektedir. Konuyla ilişkili olarak sonat formunun tarihsel süreç içerisinde hem form hem de armonik yönlerden 1819’lu yıllara kadar nasıl geliştiği vurgulanmıştır. 

Beethoven, ,

Sonat, ,

op.106, ,

müzikte form ,