Cumhuriyet’in ilk yıllarında yoksulluk had safhadaydı. Savaşların bir sonucu olarak iş gücü azalmış, üretim düşmüş, kıtlık oluşmuş ve salgın hastalıklar yaygınlaşmıştı. Nüfusun yaklaşık % 76’sı kırsalda yaşamasına rağmen, buğday ithal ediliyordu. Bunun için Türkiye’nin iktisadi ve sosyal yapısına uygun, öz kaynaklarına dayalı, gerçekleşebilir acil kalkınma politikası oluşturuldu. Bu araştırmada, acil kalkınma eylemi olarak stratejik bir yaklaşımla geliştirilen tarıma dayalı sanayi politikası incelenmektedir. Elde edilen veriler, önceki yıllarla karşılaştırılacak tarzda sunulmakta ve değerlendirilmektedir. Ayrıca Türkiye’nin tehdit algılamasında iktisadi bir yön olduğu tespit edilerek yorumlanmaktadır. Böylece başlatılan kalkınma hamlesi ile dönemin konjonktürü arasında anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkarılmaktadır. Arşiv belgeleri, resmî istatistikler ve Resmî Gazete en çok yararlanılan kaynaklar olmuştur.
2013/14 
Sayı 2