Makale özeti ve diğer detaylar.
Herhangi bir cümle öğesine belli bir amaçla cümlede ilk sırayı vermek sözlü ve yazılı anlatımda önemli bir dil olayıdır. Devrikleme olarak adlandırılan bu dil olayı, manzum ve mensur bütün metinlerde karşımıza çıkar. Cümle öğelerinin bu türlü kullanılması, stilistik açıdan bakıldığında duygusal ve düşünsel çok önemli sonuçlar doğurur. Bu kullanımların ayrıca, cümlenin anlamını belli bir yönde vurgulamak ve güçlendirmek açısından da çok büyük bir etkisi vardır. Böyle kullanımların örneklerine Türk edebiyatının her dönem şiirinde çok sık rastlanır. Bu yazıda divan şiirinin büyük ustalarından Fuzulî’nin şiirlerinde özellikle yüklemin beyit ya da dize başlarında kullanılmasına ilişkin örnekler üzerinde durulmuş, bunların değerlendirilmesi yapılmış ve başka divan şairlerinin şiirlerinden de konuyu pekiştirmek amacıyla bazı örnekler verilmiştir.
To pleace a certain item in the beginning of a sentence for a certain purpose is important fact of language in both verbal and written expressions. This is called anastrophe and it can be observed in all poems and texts. Such expressions also have a great effect emphasizing and intensifying the meaning of the sentence in a certain way. Examples for this use are widely observed in all types of poems in all periods of Turkish literature. This article focuses on the examples in which the predicate is used in the beginning of the verse or line in the poems of Fuzulî, who is one of the greatest masters of Ottoman poetry and some other examples from other Ottoman poets are provided as well.